“Мақсади омадани ман ба Радиои “Тироз” ин муборакбод кардани роҳбарият ва ҳамаи кормандони радиои дӯстдоштаи мо бо санаи фархунда аст”, — гуфт дар аввали мусоҳиба сарояндаи соҳибҳунару соҳибистеъдод ва маҳбуби дилу дидаҳо Дилноза Каримова. Хеле хурсандам, ки дар чунин рӯзҳо бо аҳли гурӯҳи Радиои “Тироз” мебошам. Сараввал Хуршед Азимҷонович Ӯлмасов ва ҳамаи кормандони радиоро бо Ҷашни саиди 15-солагӣ табрик намуда, барояшон саломатӣ, умри дароз ва ҳамаи хушиҳои зиндагиро таманно дорам.
15 сол қабл, дар хотир дорам, ки аввалин барномаро пахш карданд, тест карданд, дар он ҷо дар ёдам ҳаст, ки Хуршед Азимҷонович ба мо занг зада, гуфтанд, биёед ва сурудҳоятонро диҳед, то ки рӯзи дароз аз мавҷи Радиои “Тироз” онҳо садо диҳанд. Яъне, дар қатори дигар сарояндаҳо сурудҳои Дилноза Каримова низ пешкаши шунавандагон гарданд. Ин рӯзҳо аз хотирам намераванд. Қадами аввалини ман ба санъат ҳамроҳи “Тироз” буд. Ба мо-ҷавононе, ки нав ба санъат қадам монда будем, “Тироз” бисёр илҳоми баланд медод.
15 сол қабл вақте ки Шуморо ба Радиои “Тироз” даъват карданд, чӣ эҳсосот Шуморо фаро гирифт? Нахуст таронае, ки аз Радиои “Тироз” садо дод дар хотир доред?
Албатта кадом суруд буд, дар хотир надорам. Вале, албоми нахустини худро бо номи “Ёри ман туӣ, баҳори дили ман туӣ” ба Радиои “Тироз” тӯҳфа карда будам.
Чаро Дилноза солҳои охир ба қавле “камнамо” шудааст? Вале, хушбахтона имрӯз фурсат ёфтааст, ки меҳмони Радиои “Тироз” гардад.
Ин сабаб дорад, зеро оиладор ва фарзандор шудам ва каме бошад ҳам аз санъат дур шудам.
Манбаи илҳому эҷоди Шумо бо ҳамроҳии бародаратон, продюсери мусиқавӣ Зайниддин Каримов шояд Радиои “Тироз” бошад?
Бале ман низ чунин мешуморам. Зеро, ҳар лаҳзае, ки аз Радиои “Тироз” сурудҳоямро мешунавам ба қавле “қабат-қабат” гӯшт мегирифтам ва имрӯзҳо ҳам ҳамин тавр. Ногуфта намонам, ки бародарам Зайниддинҷон Каримов аз ман бисёр илтимос кард, ки табрикоти он касро ба ҳамаи кормандони радио расонам. Ҳамкорони мо студияи “Шоҳифилмс” бо роҳбарии Далерҷон Баротов, ки ҳамаи клипҳои моро сабт мекунанд, аз ман хоҳиш намуданд, ки табрикоти он онҳо низ расонам.
Мухлисони Радиои “Тироз” зиёданд ва мо ҳамеша кӯшиш мекунем, ки бо пешниҳоди сурудҳои нави худ, диққати шунавандагонро боз ҳам бештар ҷалб намоем. Яъне, якдигарро дастгирӣ намоем.
Мехостем каме ба гузашта рӯ оварем. Зеро, ба қафо нигоҳ кардан ҳам хуб ва ҳам нишони одамгарӣ аст. Ба баргузории он барномаҳои консертӣ ва амалӣ намудани лоиҳаҳо. Шумо дар ҳамкорӣ бо Радиои “Тироз” чанд баромаду лоиҳаҳоро пешкаши мухлисонатон кардаед. Ҳамин тавр не?
Албатта, ҳар як лоиҳае, ки мо бо ҳамроҳии гурӯҳи “Хуршед-продакшн” ва Радиои “Тироз ” тӯли чанд сол амалӣ намудем. Ҳар яки он албатта дар хотирам ҳаст. Зеро, аввалин кори мо бо роҳбарии Хуршед Азимҷонович ин барномаи телевизионии “Музыкальный коктейл” давоми соли 2000-ум омода ва пешкаши тамошобинон мегардид.
Рости гап вақте, ки мо нав ба санъат қадам мондем, сурудҳоро сабт карда, ба Шӯрои бадеӣ месупоридем. Шӯрои бадеӣ онҳоро шунида, баҳо медоданд ва барои сабти телевизионӣ ва радиоӣ иҷозат медоданд. Пас аз супоридани сурудҳоям дар Шӯрои бадеӣ фикрҳо, таҳлилҳо чӣ хеле, ки мегӯянд “критика”-ҳо зиёд буданд. Мегуфтанд, ки ин равияи нав аст ва оё мардум онро қабул карда метавонад? Ин духтар сурудҳоро нафаси кӯтоҳ кашида мехонад, гӯён танқид мекарданд. Лекин, дар он вақт ягона Хуршед Азимҷонович Ӯлмасов чун дӯсти ҳақиқии мо – дӯсти деринаю ғамхору меҳрубон моро бисёр хуб дастгирӣ карда, ба аъзои Шӯро гуфта буданд, ки Шумо ҳоло намефаҳмед. Он чие, ки ин духтарак мехонад, ин на онқадар осон аст! Биёед, ӯро дастгирӣ кунем, на танқид. Зеро, танқид кардан хеле осон, вале дастгирӣ каме мушкил.
Дастгирӣ намоем ва бинем, ки дар оянда чӣ мешавад. Бовар кунед, дар оянда ҳамин духтарак санъаткори хуб мешавад.
Маҳз дар вақташ ҳамин дастгирию меҳру муҳаббат буд, ки то ба ин қуллаҳои санъат расидам.
Албатта, лоиҳаҳо зиёд буданд. Соли 2002 буд, лоиҳаи нав, сабти филми “Деҳаи нав” буд, ман дар он нақш иҷро карда будам. Дар ин филм Аъзам Акбаров нақши раиси колхозро бозиданду ман ҳамчун духтараки бисёр чаққон нақши ёрдамчии он касро.
Бовар кунед, ман дар ҳамон сол хеле хуб фаҳмидам, ки Хуршед Азимҷонович инсони некбин, одамшинос ва меҳрубону қадркунанда мебошанд. Зеро, дар ҳамон филм он кас ҳамаро дида, санҷида, ба ҳамаамон нақши аз ӯҳдааш мебаромадаро тақсим карда буданд.
Яъне, Дилноза тавонист, ки дар ин филм худро чун актрисаи болаёқат ва соҳибистеъдод муаррифӣ намояду касбашро иваз намояд. Ҳамин тавр?
Не-не, ман касбамро иваз намекунам. Як касб дорам, касби сарояндагӣ. Вале, дар дигар касбҳо, масалан, варзишгарӣ худамро санҷидан мехоҳам!
Барои мусоҳиба ташаккур, саломату сарбаланд ва дар касби сарояндагӣ ҳамеша муваффақ бошед!
Нет комментариев