Имконнопазир аст, ки духтари тоҷик оши палав пухта натавонад ва ҳамчунин…
Тоҷикдухтар будан ифтихор аст, зеро, ба гумони бисёриҳо, нозанинони тоҷик зебову бовафову сахткӯш ва қавииродатарин занони Шарқ ҳастанд. Аксари кори хона бар дӯши занон аст. Занони тоҷик хӯроки хушмазза мепазанд, аз ҳамаи аҳли хонавода муроқибат мекунанд ва бе ҳеҷ шикваву шикояте кори сахти мардонаро ҳам дар набудани шавҳари муҳоҷирашон бар дӯш мегиранд. Духтарони тоҷикро модарони сахтгиру суннатҳои сахтгиртар аз онҳо ва бархе мамнуъиятҳое, ки онҳо аз хурдсолӣ бо шир аз худ мекунанд, барои чунин зиндагие омода мекунанд.
Абрӯи ночида — нишони дӯшизагии духтари тоҷик
Шояд яке аз аҷибтарин мамнуъиятҳо барои духтарони тоҷик мамнуъ будани чидани абрӯвон то замони хонадор шудан бошад. Муҳим ҳам нест, ки духтар дар чандсолагияш шаҳвар мекунад. Ҳатто агар дар 30-солагияш ҳам хонадор шуда бошад, то он рӯз набояд абрӯвонашро бичинад!
Ин мамнуъият гарчи дар нигоҳи аввал ноҳанҷор менамояд, вале далел дорад.
Нахуст ин ки абрӯвони чидаву борик дар Тоҷикистон нишон аз шавҳардор будани духтарон аст. Агар, масалан, духтаре дар маҳфиле ҷавонеро писанд ояд, он ҷавон нахуст абрӯвонашро менигарад, ки бориканд ё на. Абрӯвон посухи кунҷковии ҷавонро дақиқ медиҳанд. Агар абрӯвон ночида бошанд, духтар шавҳар накарда ва ишораи хубест барои ҷавон то иқдом кунад.
Дувум ин ки ҷуз аз он ишораҳо, начидани абрӯвон ҷандаи дигаре ҳам дорад ки басе муҳимтар аз он аввалӣ аст. Ислом, ки 99 дарсад аз мардуми Тоҷикистон мусулмон ҳастанд, иҷоза намедиҳад, ки ҳар ончиро, ки Худованд офардидааст, дигаргун кунанд. Ороишу пероиш дар ислом мамнуъ нест, вале бояд ҳадду андозае дошта бошад. Аз ин рӯ, агар ҳам абрӯвонро мечинанд, вале набояд шаклашонро пурра дигар кунанд.
Дидор бо дӯстдошта
Бино бар суннати ҷомеъа, духтарони тоҷик то арӯсияшон набояд бо мардҳо дидору мулоқот дошта бошанд — на гашту гузор дар боғу бӯстон, на шом дар рестурон ва на синамо бо ҳам бираванд, чи расад ба ин ки бӯсу канор дошта бошанд.
Агар шароит чунин сахтгир аст, пас духтарони тоҷик чигуна шавҳар мекунанд? Бисёр сода. Чун ошиқ шудан то арӯсиро ки касе мамнӯъ накардааст. Ва интихоби шавҳарро низ ҳамчунин. Вале барои ҳар тоҷикҷавоне муҳим аст, ки ҳамсараш дӯшизаву пок бошад.
Ӯ бояд ҷисман ва руҳан танҳо ва танҳо моли як мард — шавҳари ояндаш бошад ва бо сабру таҳаммул ӯр оинтизор бошад. Вагарна на танҳо духтар ки кулли хонаводаву табораш бадном хоҳад шуд ва касе ба хостгорияшон нахоҳад омад. Худо накунад, ки вай пирдухтар бимонад. Дар хонаводаҳои суннатии тоҷик духтаронро тақрибан бо ҳамин далоил метарсонанд.
Тоҷикон боварманданд, ки замон гаронбаҳотарин неъмат аст ва рафтаҳоро ҳаргиз намешавад бар гардонд. Хонадор шудан ҳам вақту замоне дорад, ки агар духтаре онро аз даст бидиҳад, дари бахташро бастааст. Аз ин рӯ, духтар то сисолагӣ бештар хостгор дорад. Мардони тоҷик ҳам чи ҷавону чи миёнсол, духтарони ҷавонро хуш доранд.
Бегумон дар ин замон на ҳама духтарони тоҷик ин мамнуъиятҳоро дар амал риоя мекунанд, вале ҳама кӯшиш мекунанд пояшонро фаротар аз ин чорчӯба нагузоранд.
Манбаъ: http://sputnik-tj.com/
Нет комментариев