Шумо мехоҳед, ки меҳмононро бо эҷодкориатон дар ҳайрат гузоред? Агар ҳамин тавр бошад, пас бикӯшед, ки аз чанд маслиҳати мо истифода баред.

• Хоҳед, ки меваҳо дар рӯйи мизи идона ғайриоддӣ намоянд, онҳоро бо шабнам пӯшонед. Барои ин кор ба рӯи ангур, олу, себ, нок сафедии тухми латдодашуда молида, баъдан шакарреза пошед.

• Чунин композитсияро эҷод намоед: зарфи калони шаффофро бо об пур кунед, дар қаъри он шаддаи марҷонро ҷойгир намуда, шамъҳои рангаи ҳамвори шакли ситорачадоштаро дар об шино кунонед.

• Чароғакҳои рӯи об – хеле аҷибанд. Қадаҳҳои аз шишаи шаффоф сохташударо, ки пояи устувори кӯтоҳ доранд, ба шамъи аслӣ табдил диҳед: ба қаъри онҳо донаҳои марҷонро пошед ва ба болояш об рехта, шамъчаҳои шинокунанда гузоред.

• Шамъи сафеди оддиро бо осонӣ метавон ба идона табдил дод: дар атрофи он коғази часпаки ранга часпонед ва ё аз фолгаи тиллоӣ ситорачаҳо бурида, шамъро оро диҳед.

• Арчаро мисли солҳои қадим оро диҳед. Аз хамири барои кулчақандҳо омодашуда, шаклҳои гуногунро бурида гиред, масалан, ситорача, доира, секунҷа, тарҳи ҳайвончаҳо. Бо кӯмаки сӯзан онҳоро сӯрох карда, аз сӯрохӣ ресмон гузаронед ва ҳамроҳи чормағзҳои бо ранги тиллоӣ орододашуда, шоколадҳои дар коғази зарҳалӣ печонидашуда овезед.

• Дарахти арча бо ҷалғӯзаҳои рангоранг зебост. Ҷалғӯзаҳоро мебояд, андаке пештар ҷамъ оварда, бо рангҳои тиллоӣ, биринҷӣ, нуқрагин ва ё сафед оро дод.

• Метавонед арчаро танҳо бо бобоҳои барфини пластикӣ ва ё тӯбчаҳои рангаи пенопластӣ оро диҳед.

• Ороиши идонаи хона бояд дорои рангҳои сурх, сабз ва сафед дар якҷоягӣ бо ранги тиллоӣ бошад.

• Дарҳои хонаатонро бо  “Пардаҳои солинавӣ”  оро диҳед. Ба ду тарафи дар мехча шинонида, ба онҳо ресмон кашед  ва ба он шилшилаҳои ҷилодор часпонед.

• Дастархони идона густурда, кунҷҳояшро бо матои тиллоранг оро диҳед!