Ин растании зироатӣ буда ба ҳама маълум аст. Баргаш бо барги турб монанд буда, қисми зеризаминиашро пухта мехуранд. Тухмаш бошад, сурхи хира аст.
Миҷозаш дар дараҷаи дуюм гарм ва дар охир тар мебошад.
Хосиятҳои шифобахшии он: қисми зеризаминиаш(бехашро) пухта хӯранд ҳамчун ғизо пурқувват аст, сурфаро дафъ мекунад узви даруни сина ва шикамро мулоим, чашмро қавӣ мегардонад, ба мардон қувва мебахшад, санги гурда ва хичакро майда карда мерезонад ва пешоброн мебошад.
Барги онро пухта бихӯранд ҳамчун турб нафъ дорад, лекин баргаш каме душворҳазм аст.
Ҳар як қисми шалғамро дар об ҷӯшонда, ин обро бимоланд, ҷойҳои аз таъсири сардӣ (хунукӣ) кафидаи пӯстро сиҳат мекунад, агар ин обро ба панҷаҳои дасту пой бимоланд, касалии ниқриз(дарди варами буғумҳоро) дафъ мекунад. Инчунин бар греша ва тухми онро кӯфта гузошта банданд, ин иллатҳоро дармон мешавад.
Агар шалғамро дар мағзи хамир гирифта дар зери оташ пухта бихӯранд, оруқовар, пушти камар ва қувваи мардӣ меафзояд.
Шалғам ба одамони заҳролудшуда ва ҷои ҷонварони заҳрнок газида шифо мебахшад.
Тухмаш барои афзудани пушти камар қавитар мебошад. Аз сабаби гарм будани миҷози шалғам (тухмаш) ба одамони гарммиҷоз дарди сар меоварад, дар ин вақт истеъмоли туршиҳо ва шакар фоида дорад.
Миқдори як бор хӯрдан аз тухми шалғам 7 грамм аст.
Шодмон Ашӯров
Нет комментариев