Хӯрдани меваи анор миқдори гемоглобинро дар огранизм зиёд мегардонад. Аз ҳама хусуияти асосии меваи анор мубориза бурдани он бо камхунӣ мебошад. Ҳангоми камхунӣ шарбати меваи анорро ба миқдори 0,5 истакон давоми рӯз се маротибагӣ, 30 дақиқа қабл аз таомхӯрӣ, истеъмол намоед. Агар аз рӯи ҳамин қоида ду моҳ аз меваи анор истеъмол намоед, аз камхунӣ табобат меёбед.
Меваи анор фишори баландро паст мегардонад. Донаҳои анор фишори хунро дар организм муътадил мегардонад. Пӯсти решаи хушккардашудаи анор дар чой андохтаи он системаи асабро ором карда, хоби шабонаро бароҳат мегардонад.
Оби ҷӯшонидашудаи пӯсти анор барои чайқонидани даҳон ва гулӯ истифода мебаранд, ки он дарди даҳон ва гулӯро табобат мекунад. Моддаҳои таркибии пӯсти анор дардро бартараф менамоянд ва кислотаҳои органикии он бошад, инфектсияҳои зарароварро нобуд месозанд.
Меваи анор яке аз меваҳои ширинест, ки истеъмоли он ба гирифторони бемории қанд натанҳо мумкин аст, балки ба онҳо фоидаовар низ мебошад. Барои ин давоми рӯз 60 катраӣ аз шарбати анор ҳамарӯза 4 маротибагӣ истеъмол намудан лозим аст. Дар ин маврид, аллакай дар давоми се рӯз сатҳи қанди хун паст мегардад.
Шарбати анор ба одамоне, ки дар изотопҳои радиоактивӣ кор мекунанд ё дар минтакаи радиатсяи баланд дошта зиндагӣ доранд, хело манфиатовар мебошад.
Пӯсти меваи анор ба пӯсти инсон фоидаовараст. Пӯсти рӯятон равғанин, рихинакдор ё шамол кашидаасту намедонед чӣ кор кунед? Дар ин маврид пӯсти анорро дар равғани зайтун нимбирён карда, ба рӯятон дар шакли ниқоб молед. Онро дар дохили яхдон нигоҳ доред ва дар як ҳафта аз ду маротиба зиёд истифода накунед. Бо хокаи аз пӯсти хушккардашудаи меваи анор ҷойи сӯхтаро босамар табобат кардан мумкин аст.
Донаҳои анори хуб пухта расида дорои алкалоидҳо, пелтерин, изопелтерин ва метилизопелтерин мебошанд, ки таъсири пурзӯри зидди кирми меъда доранд. Барои гиҷҷаи меъдаро табобат кардан дар 400 грамм оби хунук 40—50 грамм пусти майда реза кардашудаи анорро андохта, давоми 6 соат ҷушонед. Сипас онро дар оташи пастар то бухоршавии нисфи маҳлул ҷӯшонед. Маҳлули тайёри хунукшударо кам-кам дар давоми як соат нӯшида тамом кунед. Баъд аз як соат доруи исҳоловарро нӯшида, пас аз 4—5 соат ҳуқна (клизм) кунед.
Инчунин меваи анор дарунравиро қатъ мегардонад, зеро донаҳои анор моддаҳои часпанда дорад. Одамони калонсол донаи анорро майда ва хушк карда, дар як руз се донагӣ пас аз таомхурӣ аз он истеъмол карданашон лозим меояд. Бо ин мақсад барои бачаҳо шарбати то нисф бо об омехтаи меваи анорро додан мумкин аст. Он дар ҳолатҳои дгуногуни арунравии инфектсионӣ давобахш мебошад.
Истеъмоли шарбати меваи анор ҳангоми шамолкашии гурда, ҷигар, гушу чашмҳо, буғумҳо ва узвҳои дохилӣ хело шифобахш аст. Барои ин ба болои ду қошуқа хокаи пӯсти анор як истакон об рехта, 30 дақика ҷӯшонед ва ҳамарӯза ба миқдори 50 граммӣ, 2—3 маротибагӣ қабл аз таомхӯрӣ истеъмол намоед.
Зарнигори Рустам.
Нет комментариев