Ҳино натанҳо барои тағйир додани ранги мӯй истифода мешавад, балки дар баробари зебоӣ бахшидан, хусусиятҳои шифоӣ низ дорад. Бояд гуфт, ки ҳанӯз аз даврони қадим мардуми шарқ ҳиноро барои тағйир додани ранги мӯй, рангу бори дастон, матоъи пашмину абрешим истифода мебурданд. Пас аз истифодаи ҳино натанҳо ранги мӯй тағйир меёбад, балки он боз ҷило пайдо мекунад. Дар таркиби ҳино моддаҳое мавҷуданд, ки қисми болии мӯйро мустаҳкам мегардонад.
Бинобар ин, пас аз ранг кардани мӯйҳо бо ҳино мӯйҳои борику беҷон боқуввату ғафстар мешаванд. Вале бояд гуфт, ки ҳино мисли дигар воситаҳои химиявӣ ранги мӯйро куллан тағйир намедиҳад, балки ба он як ранги сурхчатобро зам мекунад. Таъсири ҳино ба мӯйҳои сафед нисбат ба мӯйҳои сиёҳ бештару тезтар аст. Истифодаи ҳинои сифаташ хуб ба шахсоне, ки мӯйи сарашон сафед шудааст ва ё тавассути ягон моддаҳои химиявӣ ба худ чунин рангро гирифта, тавсия дода намешавад.
2-3 чумча ҳиноро дар ҳолати ғафс ва дароз будани мӯйҳо гирифта, дар зарфе бо оби гарм омехта кунед. Маҳлули ба даст омадаатон бояд мисли шӯла ғафс бошад. Барои он ки ранги ҳино боз ҳам пуртаъсиртар шавад, зарфи ҳиноро 10 дақиқаи дигар даруни зарфе, ки оби гарм дорад, гузоред. Пас аз каме мӯътадил гаштани ҳарорати маҳлули ҳино ба он зардии як тухмро ҳамроҳ намоед, зеро ба сар молидани он осонтар мегардад. Инчунин зардии тухм ба мӯйҳо ғизо мебахшаду пӯсти сарро аз сабусак тоза мекунад. Азбаски ранги ҳино зуд ба дастон ва нохунҳо мешинад, беҳтараш ҳангоми ба сар молидани он аз дастпӯшакҳо истифода баред. Дар хотир нигоҳ доред, ки ҳиноро ба мӯйҳои нам ва тоза мемоланд. Агар нӯгҳои мӯйҳоятон тунук шуда бошанд, беҳтараш онҳоро пеш аз ҳино молидан буред. Дар акси ҳол, ранги онҳо аз дигар мӯйҳо фарқ мекунад.
Барои он ки мӯйҳоятон ранги якхела гирад, маҳлули ҳиноро якрангу ҳамвор молидан лозим аст. Пеш аз молидани он 1-1,5 см дуртар фарх кушодан лозим аст. Маҳлули ҳиноро бо чумча ба мобайни фарх гузошта, паҳн кунед. Фарх бояд аз пешона ба пушти сар кушода шавад. Ҳангоми молидани ҳино ба қисми пешона эҳтиёт бошед, то он ба пӯст нарасад, зеро тоза карданаш хеле душвор аст. Агар шумо мустақилона ин амалро анҷом дода истода бошед, пас беҳтараш ҳиноро аввал ба қисми саре, ки дида метавонед, моледу пасон ба пушти сар. Шахсоне, ки ҳамеша аз ҳино истифода мебаранд, ҳиноро танҳо ба решаҳои мӯйҳояшон мемоланду халос. Вале ҳангоми бори аввал аз ҳино истифода кардан зарур аст, ки онро то нӯги мӯй молед. Пасон мӯйҳоятонро бо салафан печонида, аз болои он боз як қабати дигар латтавора ва ё сачоқ гузоред. Ба гарданатон ҳатман ягон дастпокунак партоед, то ин ки ҳино ба либосҳоятон начакад.
Шахсоне, ки маламӯй ҳастанд, пас аз 3 дақиқаи молидани ҳино мӯйҳояшон ба худ ранги тиллоӣ, пас аз 6 дақиқа ранги сурхчатоб, пас аз 1 соат ранги оташинро мегирад. Бори аввал ҳиноро беҳтараш аз вақти муайяншуда камтар нигоҳ доред. Он ҳатто дар як муддати кӯтоҳ ба мӯйҳои шумо таъсири шифоӣ расонида метавонад. Пас аз вақти муайяншуда ҳиноро аз мӯйҳоятон шӯед. Ҳангоми охирин маротиба чайқонидан ба об маҳлули сиркодор илова намоед (ба 1л об 1 чумча сирко). Дар сурати ранг гирифтани қисмҳои пешона ва ё гардан метавонед онҳоро бо крем тоза кунед.
Барои боз ҳам хубтар гардидани ранги ҳино одатан ба он басма ҳамроҳ мекунанд. Аксарияти одамон ҳангоми истифодаи басма ҳиноро на бо об, балки бо ҷурғоти бе равған омехта мекунанд. Ба ҷои басма метавонед қаҳваи кӯфташударо истифода баред. Он ба мӯйҳои шумо на ранги сурх, балки ранги қаҳваро мебахшад.
Нет комментариев