Роҳи осони сарфакорона калон кардани андозаи пояфзоли чармӣ. Чанде пеш як нохушӣ рӯй дод. Ман ба духтарчаам мӯзаи мавсимӣ хароридорӣ намудам. Мехостам пояфзоли як андоза калонро харидорӣ кунам, то ки каме пас андозаи он хурд нашавад. Вақти зиёд пояфзолро интихоб ва андозагирӣ намудем. Вале дар натиҷаи бо пояфзоли андозааш номувофиқ баргаштем. Вақте ба хона омадем, ман мушохида намудам, ки андозаи пояфзол на ин ки калонтар балки қариб хурд буд. Зеро ангушти калонии пой то ба нуги пояфзол рафта расида буд. Таассуфовар, аламовар, аммо ба хайр. Ман аз баҳри ин ноомадӣ зиёд гамгин нашудам ва ниҳоят роҳи ҳалли ин мушкилиро пайдо кардам. Ман анбӯрчаи муқаррарии нӯлаш паҳнбударо гирифтам, латтаеро дар об нам кардам ва ба ҷои фишороварандаи мӯза гузоштам. Латтаи аз об намшударо ба пояфзол чунон гузоштан лозим аст, ки он васеъ гардад, яъне бо қувва.
Агар аз мошин фароед, 50 сомонӣ ҷарима медиҳед!
Тибқи қонуни нави ҳаракат дар роҳҳои Тоҷикистон, ронанда дар сурати манъ кардани мошинаш аз ҷониби нозири роҳ ҳақ надорад аз мошин берун барояд. Дар сурати берун ...
Нет комментариев