Олимон дар бораи зарурати офаридани смартфони «доно» фикр карданд, ки он ба таъби истифодабаранда таъсир расонида метавонад ва чун котибаи соҳибтаҷриба маълум менамояд, ки корманд барои зангҳо ва паймакҳо дастрас аст ё не ва муайян месозад, ки дар айни замон маҳз барои киҳо дастрасиро маҳдуд гардонад. Коркардчиёни барнома Фенгпен Юан ва Гао Сяни бо офаридани модели думарҳилавӣ машғуланд, ки умуман дастрасии истифодабаранда (дар зинаи аввали таҳлил) ва дараҷаи ин дастрасиро муайян мекунад.
Номзади кафедраи электротехникӣ ва техникаи ҳисоббарории Мактаби муҳандисии Донишгоҳи Ратгерс Янне Линдквист мегӯяд, ки системаи идоракунии огоҳиномаҳо дар чунин смартфони «доно» бояд ба котибаи соҳибтаҷриба монанд бошад, ки вақти зарурии аз зангҳо фориғбол будани роҳбари худро хеле хуб медонад ва новобаста аз он зангҳои муҳимро бе ҷавоб намегузорад (масалан занҳо аз фарзандон).
Олимон илова менамояд, ки системаи мавҷудаи огоҳкунанда ба пуррагӣ ҳолати муқаррарии эҳсосию рӯҳии соҳиби худро идора карда наметавонад. Аз як ҷиҳат огоҳкуниро хомӯш карда мондан мумкин аст, вале дар он маврид эҳтимоли ҷавоб надодан мондан ба огоҳии муҳим сар мезанад. Аз дигар ҷиҳат бошад, смартфон дар вақти номусоид садо доданаш мумкин ва ҳамин тавр одамро аз кораш парешонҳол карда метавонад. Ҳар ду ҳолат ҳам ба ҳолатҳои асабониятиву хашмгинӣ оварда мерасонад.
Системаи огоҳкунӣ, ки олимон коркард менамоянд, дар шакли автоматӣ ба смартфонҳо-котибаҳои «доно» имкон медиҳад, ки дарк карда тавонистани хоҳиши соҳиби худро (бо ҷамъ кардану таҳлил намудани маҳлумотҳои асосӣ ва хусусияти хоси соҳиби худ) «омӯзад» ва дар он ҳолат ба пешгӯии интеллектуалӣ кардани талаботҳои шахсияти амиқ қодир мегардад.
Нет комментариев