Дар дунё шоиреро ёфтан мушкил аст, ки дар васфи чашмони зебои маъшуқи хеш суханҳои баланду зебо нагуфта бошад. Яке чашмони дилдорашро дарё, дигаре ба ангури сиёҳ, сеюмӣ бошад, ошиқкуш номидааст. Шояд барои ҳамин бошад, ки беҳавсалатарин зан ҳам мекӯшад вақти ба ҷое рафтан ақаллан ба чашмонаш каме сурма кашад. Мо низ тасмим гирифтем, ки саҳифаи навбатии «Соҳибҷамол»-ро ба ин узви зебо ва муҳими инсон бахшем. Аниқтараш ба бонувон тарзи нигоҳубини чашм, пӯсти нозуки атрофи он ва тарзи ороишашро пешниҳод мекунем.
Ожангҳои атрофи чашм
Аввалин ожангҳо дар атрофи чашми бонувон пайдо мешаванд, ки ин нишонаи камҳавсалагӣ ва ба пӯсти нозуки атрофи чашм аҳамият надодани онҳост. Нигоҳубини пӯсти атрофи чашм қоидаҳои махсуси худро дорад ва малҳамҳои барои пӯсти рӯй таҳия шуда ба он мувофиқ намеафтанд. Барои ботароват мондани пӯсти атрофи чашмон ҳар шом рӯйро бо шири косметикӣ аз макияж тоза карда, ба рӯй малҳам барои чеҳра ва ба атрофи чашмон бошад, малҳами махсус барои атрофи чашмонро молед. Малҳамро маҳин ва бо ҳаракатҳои маҳскунанда молед, ки пӯсти атрофи чашм озор наёбад. Аз табобатҳои мардумӣ бошад, барои пӯсти атрофи чашм ниқоби асалин ва қаймоқӣ хуб аст. Ним қошуқча асали тозаро мисли малҳам ба пӯсти атрофи чашм молида, пас аз бист дақиқа бо оби ширгарм шӯед. Ба ҷойи асал метавонед аз қаймоқ истифода баред, аммо қаймоқро бо сачоқчаи намнок пок намудан хуб аст.
ири мижгон
Орзуи ҳар як бону доштани мижгонҳои ғафсу сиёҳ аст, ки нигоҳро хеле мӯъҷазу нишонрас мекунад, аммо табиат ин инъомро ба ҳама арзонӣ намедорад. Занони доно бошанд, метавонанд бо истифода аз маводи ороишотии ҳозиразамон ба мижгонҳои орзукардаи худ соҳиб гарданд. Пеш аз ҳама барои оро додани мижгонҳо қалами сиёҳи обӣ (подводка), туш ва қалами сиёҳ лозиманд. Аввал бо қалам решаҳои мижгонро сиёҳ намоед, баъди пайдо гаштани хати сиёҳ дар милки болоии чашмон қалами обиро нозуку устокорона кашида, сипас ба ранг кардани мижгонҳо гузаред. Тушро оҳиста-оҳиста сар карда аз қисми поёнии чашмон молида, баъд қабати дуюмашро молед. Ҳаракат намоед, то қабати якум хушк нашуда, қабати дуввумро молед, зеро туш рехта, зишт ба назар мерасад. Мижгонҳои поёнро як қабат туш молидан кофист, аммо мижгонакҳои гӯшаҳои чашмро фаромӯш насозед.
Ниқоб барои мустаҳкамии мижгонҳо
Чуноне ки дар боло гуфтем, касони ба ороишоти косметикӣ кам майл дошта низ мекӯшанд каме чашмонашонро ҷило бахшанд. Акнун ҳоли онҳоеро тасаввур кунед, ки ҳар рӯз бе танаффус ба макияжи чашмон машғуланд. Ороишоти кимиёвии ҳаррӯза ба беҳдошти мижгонҳо бетаъсир намемонаду табиист, ки онҳо шикаста мерезанд. Барои нашъунамои мижгону абрӯвон равғани зайтун ва беданҷир (косторовое) давои хеле хуб ва санҷида шудааст. Барои ин шом чашмонро аз ороишот пок карда, бо шётка ба онҳо каме равғани беданҷир ё зайтун молидан лозим аст. Ин табобати косметологиро метавонед ҳар шаш моҳ муддати 10-рӯз истифода баред.
Ранги болои чашм
Ҳар сол вобаста ба худаш мӯд дорад, ки ранги болои чашм низ бисёртар ба мӯд вобастагӣ дорад. Масалан, имсол ранги бунафш, сабзи баланд ва сиёҳро бисёртар истифода мебаранд, аммо хубтараш аз пайи мӯд нарафта, рангеро интихоб кунед, ки ба худи шумо писанд ва ба ранги чашмонатон зебанда аст. Ба одамони сафедпӯст рангҳои бунафш, сиёҳ, хокистарӣ, кабуди нилобӣ зебандаанд. Сабзинаҳо бошанд, агар аз рангҳои сабзи зардфом, кабуди осмонӣ ва ҷигарӣ истифода кунанд мувофиқи мақсад хоҳад буд.
Чанд маслиҳати муҳим дар бораи ороиши чашмон
- Барои он ки қалами обӣ (подводка) бисёртар истад, пеш аз ороиши чашмон ба онҳо малҳами ғизодиҳанда намолида, баръакс каме ғоза занед.
- Рангҳои равшани болои чашм ранги сиёҳро пура карда, ба чашмон як ҷаззобии хосе эҳдо мекунанд.
- Агар чашмони калони гирд доред, пас аз қалами обӣ истифода набурда, танҳо аз раги болои чашм ва туш истифода кунед.
- Агар ҳангоми туш молидан мижгонҳоятон ба ҳам часпанд, онҳоро бо ёрии шоначаҳои махсус аз ҳам ҷудо созед.
Нет комментариев