Райҳон (русс. Базилик) — ин растании бӯстонии маълум аст, баргҳояш калонтар ва қисми резабаргҳояш ҳам мавҷуд аст. Мизоҷаш дар дараҷаи якум гарм ва дар дувум хушк аст.
Хислатҳои шифобахши Райҳон: инро бихӯранд, гиреҳҳои майнаро мекушояд, варамҳои ҳамаи узвҳоро таҳлил медиҳад: дилтапак (дилбозӣ), сустӣ ва заъфи меъдаро шифо мебахшад, инчунин бодҳои ғализро таҳлил медиҳад.
Оби барги Райҳонро бо шакар ширин карда биёшоманд, дарди узвҳои даруни сина, дамкӯтаҳӣ ва сурфаро дафъ мекунад. Райҳонро бихоянд ё оби онро дар даҳан гардонанд, ҷӯшиши даруни даҳанро, ки пухтани даҳан низ меноманд, дафъ месозад.
Райҳонро як шаб дар об тар карда, баъд он обро биёшоманд, узвҳои баданро, ки гарм бошанд, ба сардӣ меоварад ва онҳоро қувват мебахшад.
Бӯйидани райҳон дарди сареро, ки аз гармӣ бошад ва инчунин дар вақти сафар дарди сар ба ҳам расида бошад, таскин медиҳад; иллати ваборо дафъ мекунад. Аз бӯйи райҳон ҷонварони зиёнкор мегурезанд. Тухмаш барои ҳамаи мизоҷҳо форам аст, зеро ин дар мизоҷ мӯътадил мебошад.
Огоҳ кунем, ки кӯфтани тухми райҳонро ҳангоми таркиб додан бо дигар давоҳо, табибон манъ кардаанд ва инчунин барои табобат луоби он низ даво мебошад, вале ин қисмаш дар вақти кӯфтан барҳам мехӯрад. Инро муаллифони китоби «Кифояи мансурӣ» ва ғайра қайд кардаанд, ки дар кӯфтаи тухми райҳон қуввати манъкунанда ва қабзиятовар зиёд мебошад, ки кӯфтаи онро ҳангоми исҳол истеъмол намоянд, раво мебошад. Беҳтар аст агар кӯфтаи онро бо шилми бодомҳо ҳамроҳ карда биёшоманд, бар зидди рафтани дарун хеле мувофиқ аст. Инчунин дар об ҷӯшонида, он обро бинӯшанд ҳам, дар ин бобат
Нет комментариев