Лочин аз нави паррандаи соҳибчангол буда ғайр аз Антарктика дар ҳамаи қитъаҳои олам паҳн шудааст. Дарозии танаш 40— 50 см, думи кӯтоҳ, минкори анбуршакл, пойҳои дарози тез-чангол дорад. Лочинҳои модина аз лочинҳои нарина ҷисман калонтар аст. Рангаш хокистарии сиёҳтоб, дар шикам ва пушташ paxҳои сафедчатоби кундаланг дорад. Болҳояш дарози тез мебошад.
Дар собиқ Шуравӣ аз Тундра то сарҳадҳои ҷануби зиндагӣ мекунад, дар дарахт, камаря харсанг, замив, баъзан дар бурч, манораи бино лона гузоштита аз 2 то 6 тухм мемонад. Чуҷаҳо баъди 35—40 шаборӯз паррончак мешаванд. Хӯроки асосии Лочин (кафтар, кабк ва ғайра) мебошад (аксар вақт сайди худро дар парвоз мегирад). Дар Тоҷикистон дар кӯҳҳои Ҳисор, Боботоғ, Oктоғ ва мавзеъҳои ба онҳо ҳамшафат вомехӯрад.
Вақту соати кӯчи лочин ба маҳалли зимистонгузаронӣ, пеш аз ҳама ба миқдори хӯрок вобаста аст. Лочинро дар Осиёи Миёна аз қадим чун паррандаи шикорчӣ ром мекунанд, ва лочин кабк, рӯбоҳ, харгӯш ва кафтар мегиранд. Лочин паррандаи нодир мебошад. Он ба Китоби сурхи Иттифоқи байналхалқии муҳофизати табиат дохил карда шудааст.
Нет комментариев