Дар Тоҷикистон ду намуди анҷир дар шакли худруй ва ҳам мазрӯъ парвариш карда мешавад. Дар шароити Тоҷикистон анҷир дарахти начандон калони хазонрез мебошад. Барги он панҷашакли аз 3 то 7 парра аст. Вай растании духонагй буда, хӯшагули нокмонанди дарунхолӣ дорад. Гули анҷир махсусияти ба худ хос дошта, танҳо тавассути занбӯре, ки номаш бластофаг аст, гардолуд мешавад. Аз хӯшагули гардолудшуда гучуммева пайдо мешавад, ки шакли муруд, лунда ё кулчамонанди рангаш зард, сабз, бунафш, ё бурмонанд буда, сертухму сергӯшт мешавад.
Меваи анҷир серғизо мебошад ва дар таркибаш 12-28% қанд, инчунин сафеда, охар, витаминҳои гуногун, намакҳои органикӣ ва элементҳои охан, фосфор, калсий, мис ва магний дорад. Чунин таркиботи бои химиявй ва хуштаъмии меваи анҷир гувоҳӣ медиҳад, ки вай хосияти баланди парҳезӣ ва шифобахшӣ дорад. Меваи анҷирро дар шакли тару тоза, хушконидашуда ва шарбатҳои гуногун истеъмол мекунанд. Анҷир, асосан, дар мамлакатҳои сохили Баҳри Миёназамин, Осиёи Хурд, Эрон, Афғонистон, Закавказия ва дар Тоҷикистон бошад, дар ноҳияхои гарми ҷанубӣ парвариш карда мешавад.
Нет комментариев