Дӯстони хонаводаи Сурайё Қосимова дар зодрӯзаш аз ҳаёту эҷодиёташ, аз сахтиҳои зиндагӣ, аз ҳунараш дар саҳна ва хона гуфтанд.
Сурайё Қосимова, аз номдортарин овозхонҳои тоҷик имрӯз 62-юмин солгарди мавлудашро таҷлил мекунад.
Сайёф Мизроб, рӯзноманигори тоҷик ва яке аз дӯстони хонаводаи Сурайё Қосимова дар як матлаб бахшида ба зодрӯзи овозхони маъруф бархе аз ҷузъиёти ҳаёту эҷодиёти ин бонуи ҳунарро баён доштааст.
Ба навиштаи Сайёф Мизроб таваллуди сиёсии Сурайё Қосимова соли 1970 сурат гирифт. Ӯ тасвир кардааст, ки кӯдаки хубчеҳрае бо лаҳни ширини тифлонаи лакнатдор яке аз маъруфтарин таронаи сиёсии он давру замонро, ки мутааллиқ ба килки шоири шӯридаи мардумӣ, Сайдалӣ Вализода ва фантазияи бастакор Анвар Баротов буду борҳо дар иҷрои хунёгари бемисл ва сарояндаи бе ҳамто Одинаи Ҳошим садо медод, тариқи ТВ хонд:
Дал шашяки лӯи замин,
Бал давлати мо офалин.
Калд мулки моло нозанин,
Ленин, балодал, лаҳнамо…
Сайёфи Мизроб таъкид кардааст, ки агар дилхоҳ нафари дигар Ленин-доҳии вақти пролетариатро “балодал” мехонд, дақиқан маҳбасӣ мешуд.
“Аммо садои ин кӯдак ба ҳадде ширину дилнишин буд, ки на танҳо мардум, ки дар Политбюрои вақт низ ба ифтихораш каф кӯфтанд. Бо ҳамин дарҳои саҳнаи бузурги давлати абарқудраттарини олам-СССР, ки сахт сиёсӣ буданд, ба рӯи ин хубчеҳра кушода шуданд”, — навиштааст ӯ.
Рӯзноманигор дар мавриди таваллуди воқеии Сурайё Қосимова, издивоҷу ҷудошавии волидон, заҳмати модараш бо чор зиндаятим чунин навиштааст:
Сурайё Қосимова 21 апрели соли 1957 дар кӯчаи Куйбишеви шаҳри Кӯлоб таваллуд шудааст. Падараш дар овони донишҷӯӣ бо модараш, ки ошпази Омӯзишгоҳи омӯзгории шаҳр буд, ақди никоҳ баставу баъди таваллуди фарзанди 4-ум, модари Сурайёро партофта меравад. Пештоз мегӯем, ки солҳо ба баъд Сурайё падарро пайдо кардаву хоҳараку бародарони аз ӯву завҷаи дигар доштаашро сарпарастӣ мекунад ва ба синаи меҳр мекашад…
Садбарг, Сурайё, Шамс ва Файз аз хурдӣ ятим мемонанд, вале модари бузургворашон-Давлатбӣ Қосимова ба масале гули хӯроку гули пӯшокро ба онҳо пешкаш мекард, то миёни ҳамсолон шикастарӯҳ набошанд. Воқеан ҳам ин қадар шикасту рехте, ки ин шабу рӯзҳо тангназарони ҳасуд садди Сурайёву гулдухтаронаш кардаанду ӯ аз ҳамаи имтиҳоноти тақдиру таърих сарбаландона берун мешавад, натоиҷи ана ҳамон даврони туфуллият аст: -Ӯро зиндагонӣ обутоб додааст!
Сурайё аз нозпарвардаҳои давр нест, ки ба назар мерасад. Ӯ худаш худро сохтааст ва сар аз кӯдакӣ бо заҳмати хеш нон мехӯрад. Ошпази чирае, ки Сурайёст, нонпазе, ки Сурайёст, меҳрабон-мизбоне, ки Сурайёст, дастбахайре, ки Сурайёст, дар Тоҷикистон ҳатто миёни мардон дигар нест ва барои ин даъво бо дилхоҳ нафар гарав мебандам! Чунин одамонро шикастан имкон надорад: Шояд сӯи модараш рафтааст…
Холаи Давлатбӣ-Модари Сурайё бештар аз 1 зан буд! Ӯ аз ҷавонӣ бева монд, вале нахост сари фарзандони падарпартофтарафтааш марди дигареро орад, то тифлакони маъсумаш азияти падарандарро кашанд. Ин аст, ки баъди фирори шавҳар ба масали маъруфи Тоҷикӣ “Миёнро аз 7 ҷо маҳкам баст!”. Шабу рӯз кор мекард, то Садбаргу Сурайё, Шамсу Файз азияти ятимӣ накашанд, чашм ба луқмаи касе набанданд, дили танг аз дидани либоси ҳамсолон надошта бошанд. Холаи Давлатбӣ инҳоро чунон мепӯшонид, ки рашку ҳаваси падардорон меомад. Вале хидмати холаи Давлатбӣ танҳо ин нест: Бузургтарин хизмати Давлатбӣ Қосимова барои фарҳанги миллӣ он аст, ки мисли имрӯза модарони ифротӣ ва хурофотпараст садди роҳи ҳунари духтарон нашуд. Ба онҳо шонс дод, то худро муаррифӣ кунанд, карйера созанд ва муваффақ шаванд. Воқеан ҳам агар садоқати Давлатбӣ Қосимова бар санъати миллӣ намешуду бовараш бар духтаронаш намебуд, имрӯз мо ситораеро чун Сурайё бо сайёраҳои акнофаш-Шабнаму Фарзона дар хоби шаб ҳам намедидем…
Дар рӯзи мавлудаш садҳо мухлисон дар шабакаҳои иҷтимоӣ Сурайё Қосимоваро шодбош гуфта, Раҷаби Мирзо, рӯзноманигори шинохтаи тоҷик таъкид кардааст, ки на танҳо ҳунар балки одамгарии ӯ низ тасхиркунанда мебошад.
Раҷаби Мирзо афзудааст, ки таъбири «зана мардаш» имрӯз маҳз ба бонувони камназире мисли Сурайё мувофиқ меояд ва сарчашмаи ба истиллоҳ мардигариҳояшро дар имтиҳонҳои зиндагӣ донистааст, ки овозхон аз кӯдакӣ то ҳол паси сар намудааст.
“Хидмати бонуи Сурайё дар санъати тоҷик фавқулодда мебошад. Ӯро беҳуда Примадоннаи санъати тоҷик намегӯянд. Мактабаш бисёр қавист! Як Шабнамаш барои муаррифии Тоҷикистон аз даҳҳову садҳо лоиҳаҳои пурхарҷи баъзеҳо арзишмандтар аст”, — таъкид намудааст Раҷаби Мирзо.
Нет комментариев