Хуҷанд: Таҷлили Иди саиди Фитр

Субҳи имрӯз мардуми сарбаланди Хуҷанди бостонӣ бо шукргузорӣ аз сулҳу амният ва оромию осоиштагии кишвар дар масоҷиди ҷомеаи шаҳр намози Иди саиди Фитр хонданд.

Раиси вилояти Суғд Раҷаббой Аҳмадзода ва Раиси шаҳри Хуҷанд Маъруф Муҳаммадзода ба масҷиди марказии Шайх Маслиҳатдини шаҳри Хуҷанд ташриф оварда, намозгузорон ва кулли мардуми вилояти Суғд, аз ҷумла Хуҷандшаҳрро бо Иди саиди Фитр табрику таҳният гуфтанд.

Раиси вилояти Суғд Раҷаббой Аҳмадзода зимни баромади худ таъкид дошт, ки Иди саиди Фитр дар кишвари мо бо иқдоми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва шарофати озодиву соҳибистиқлолии Ватани маҳбубамон мақоми расмӣ гирифта, чун анъана ҳар сол таҷлил мегардад. Шоистаи таъкид аст, ки санаи 4-уми июни соли равон дар Номаи шодбошии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба муносибати иди Фитр, роҷеъ ба фазилатҳои ин моҳи муборак барҳақ таъкид намудаанд: «Фарорасии иди Фитрро мову шумо бо оростани дастурхони идона, вале бо риояи қоидаҳои сариштакорӣ ва парҳез аз исрофкорӣ, бо қалби поку ниятҳои нек интизор мешавем, ба аёдати падару модарон ва калонсолон меравем, ба арвоҳи гузаштагонамон аз оятҳои каломи раббонӣ тиловат мекунем, ба азодорон таскин медиҳем ва қарзи имониву виҷдонии худро адо менамоем.

Бузургтарин савоб дар ин рӯзҳо хайру саховат кардан ба эҳтиёҷмандону дармондагон, оилаҳои камбизоат, ятимону маъюбон ва хабар гирифтан аз ҳоли онҳо мебошад, зеро ба таъбири бузургони халқамон аҷру подоши он аз фазилати ҳаҷҷи акбар ҳам зиёд мебошад. Аз ин рӯ, хайру саховат ва меҳрубонӣ кардан ба ятимону маъюбон ва ниёзмандону камбизоатҳо, ки дар рӯзҳои ид чашми умед ба сӯи мо дӯхтаанд, қарзи инсонӣ ва мусулмонии ҳар фарди худоҷӯй ва инсондӯст аст».

Таъкид шуд, ки дар ин моҳи шариф бо нияти хайр анҷом додани амалҳои нек, дастгирии якдигар, ҳамдигарфаҳмӣ, авфи гуноҳҳо, аз дилҳо рондани кинаю адоват, аёдати беморон, эҳтироми падару модар ва хешу таборон, аз Офаридгор талаби оромиву осоиши сарзамин ва рушду шукуфоии онро кардан аз одат ва фазилатҳои аслии милливу динии мардуми бунёдкор ва созандаи мо ба ҳисоб рафта, бешубҳа дар таҳкими сулҳу ризоият ва ваҳдату якпорчагии ҷомеа мусоидат менамояд.

Раҷаббой Аҳмадзода афзуд, ки солҳои охир маърифати маънавию ахлоқии шаҳрвандон боло рафта, таваҷҷуҳи соҳибкорону ашхоси боҳиммат нисбат ба дастгирии ятимону маъюбон ва ниёзмандон, инчунин таъмири муассисаҳои иҷтимоӣ, мактабу кӯдакистон, бунгоҳи тиббӣ, беморхона, китобхона, бунёди роҳу кӯчаҳои маҳаллаву деҳаҳо, гузаронидани лӯлаҳои обгузар, таъмиру тармими пулҳо ва дигар корҳои ободонӣ ба анъанаи нек табдил ёфта истодааст. Ҳамзамон, вақтҳои охир бархе аз шаҳрвандони мо маблағҳои ба нияти ҳаҷ ҷамъовардаашонро барои корҳои хайр, аз ҷумла таъмири роҳу пулҳо, кашидани хатти оби нӯшокӣ ба маҳалли зист, тармиму обод кардани манзили зисти хеш ё шахсони камбизоат сарф карда истодаанд, ки ин амал, албатта, боиси дастгириву таҳсин мебошад. Ин ташаббусҳои инсондӯстона ва иқдомҳои ватандӯстонаи шаҳрвандон бешубҳа барои ободии Ватани азизамон мусоидат хоҳад намуд.

Раиси шаҳри Хуҷанд Маъруф Муҳаммадзода зимни ироаи номаи табрикотии хеш изҳор дошт, ки Иди саиди Фитр яке аз суннатҳои муқаддаси мардуми мусулмони мо буда, беҳтарин арзишҳои инсонӣ – сабру таҳаммул, некиву накўкорӣ, дастгирии ҳамдигар, раҳму шафқат ва дигар амалҳои хайру созандаро дар худ ифода кардааст. Ин суннати муҳим дар қатори дигар ҷашну маросимҳои милливу мардумӣ дар кишвари мо ҳамасола пас аз як моҳи ниёишу мағфират, покшавии ҷисму рўҳ ва накўкорию савобҳо бо хушҳоливу шодии зиёд таҷлил мегардад. Бо шарофати истиқлолияти кишварамон, таҳти сарварии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон миллати мо дар озодии виҷдон, дину ақида, адои маросимҳои суннатию динӣ соҳиби имкониятҳои фаровон гардид. Дини мубини ислом ҳамчун дини поку беолоиш ва раҳнамои накўкориҳо дар кишвари мо мақоми мустаҳкам дорад. Аз ин ҷост, ки Сарвари кишвар дар аксари мулоқотҳои худ таъкид мекунанд, ки дар шароити давлати озоди демократӣ ва дунявӣ имрўз имкон дорем, ки таълимоти созандаи дини мубини исломро, бахусус, доир ба тарғиби дўстиву муҳаббат ва кўмаку дастгирии байниҳамдигарӣ дар байни тамоми афроди ҷомеа густариш диҳем. Тавре бузургони мо таъкид кардаанд, аз ҳама савоби бештар дар рисолати ислом хайру саховат ва олиҳимматӣ буда, савоби навозиши дилшикастагон аз фазилати ҳаҷҷи Акбар зиёдтар аст. Боиси хушнудист, ки мардуми Хуҷандшаҳр аз ҳамаи ин фазилатҳои бузургонамон огоҳии амиқ дошта, чун анъана дар рўзҳои моҳи табаррук дастгирии мўҳтоҷону ниёзмандон дар шаҳр аз ҷониби саховатмандону хайрхоҳон дар сатҳи баланд қарор дорад. Ин аст, ки садҳо ҳамдиёрони арҷмандамон дар радифи маъюбон, собиқадорони ҷангу меҳнат, кўдакони ятиму бепарастор дар арафаи ин Иди суннатӣ бо маводҳои хўрокаву кўмакҳои моддӣ мавриди аёдат қарор гирифта шуданд. Ин хайру саховат ва меҳрубонӣ ба ятимону дармондагон, ки дар рўзҳои ид чашми умед сўи мо дўхтаанд, қарзи инсонии ҳар фарди худоҷўй ва инсондўст аст, ки ин гуна дастгириҳо минбаъд низ идома хоҳад ёфт.