Кароматулло Қурбонов — сароянда ва бастакори номии тоҷик буд, ки дар кишварҳои Осиёи Марказӣ ба шӯҳрати бузурге ноил гаштааст.
К. Қурбонов – ҳофизи беҳтарини эстрадаи тоҷик, ки солҳои 1980-1992 ҳамчун ситораи нотакрори санъати тоҷик номбар карда мешуд, шӯҳрати ҳунари истеъдоди сурудхонии волои худро дар кишварҳои собиқ шўравӣ, мамолики форсзабону туркзабон ва Ҳинду Аврупо то ҳол боқӣ мондааст.
К. Қурбонов 29-уми ноябри соли 1961 дар шаҳри Кӯлоб, дар оилаи деҳқон таваллуд шудааст ва аёми кудакиашро дар ҳамин шаҳр гузаронидааст. Ихтисоси касбиро соли 1982 дар Донишкадаи санъати шаҳри Душанбе ба номи Мирзо Турсунзода гирифтааст.
Дар давраи мактабию донишҷӯияш Кароматуллои Қурбон аллакай худро дар ҷодаи санъат нишон дода, дар чорабиниҳои ҷамъиятӣ баромад карда, суруд мехонд ва барои ҳамин ҳам аллакай баъди хатми донишкада якбора ӯ тавонист, ки дар дастаи навтаъсиси “Гулшан” ба кор даромада, дар қатори дигар ҳофизони пуртаҷриба малакаву илми худро сайқал диҳад.
Шӯҳрати Кароматуллои Қурбон солҳои 1984-1990 ниҳоят баланд буд ва барои ба маъракаҳо ӯро даъват кардан, ба нархҳои ҳамон давра аз 3 то 10 ҳазор рубли шӯравӣ лозим буд, ки он 5-10 ҳазор доллари ИМА-и имрӯза баробар буд. Ин ҳам бошад, ҷадвали сабти ҷамъомадҳо дар дафтари ӯ 4-6 моҳ пеш аллакай қайд доштанд.
Баромадҳои Кароматулло Қурбонов дар телевизиону радиоҳои ватанӣ бисёр намоён буданд ва мардуми ҳамондавра сурудҳои ин санъаткорро бо ишқу муҳаббати беандоза гӯш мекарданд. Ўро ҳам пиру ва ҳам барно эҳтиром ва дӯсташ медоштанд.
Кароматулло худ сурудҳояшро баъзан аз дигар ҳофизони дунявӣ гирифта, мехонду мехост, ки мисли онҳо шӯҳратманд бошад. Бинобар ин ӯ сурудҳои русиву ҳиндиро дар қатори сурудҳои тоҷикӣ бо як эҳсосоти пур аз муҳаббат месароид.
Ба баъзе давлатҳои дунё, аз ҷумла кишварҳои шарқи наздик, кишварҳои собиқ шӯравӣ сафарҳои ҳунариро низ анҷом дода, шӯҳрати санъати тоҷикро шинос ва боло бардоштааст.
Кароматуллои Қурбон дар синни ҷавонӣ бар асоси ҳамлаи силоҳиёни ҷангҷӯй 18-уми октябри соли 1992 шабона, ҳангоми аз тӯйи мардумӣ баргаштан, дар ноҳияи Ёвон дар қатори дигар рафиқонаш ба қатл расонида шудааст. Ин рўзро мардуми тоҷик ҳамчун рӯзи бохти калонтарини санъату миллати тоҷик шуморида, ҳамагон ниҳоят ғамгин буданд.
Эҷодиёт ва ашъор:
Кароматуллои Қурбон тавонистааст зиёда аз 7 албоми сурудҳои худро сабт намояд, ки он иборат аз 76 тарона мебошад. Сурудҳои «Лаъли лабони ман биё», «Турки камонабрӯ», «Санги мазорам» яке аз беҳтарин сурудҳои ҳофиз буда, он солҳои сол дар забону дили мардум боқӣ мондааст ва худи Кароматуллоро ниҳоят шӯҳратманд кардааст. Сурудҳои Кароматулло ба мавзӯҳои ишқу муҳаббат, инсоният, модар, Ватан ва умуман бахшҳои бештар ҳассоси зиндагӣ бахшида шудаанд.
Шарораи хотираҳо:
Кароматуллои Қурбон дар қатори суруду таронаҳояш бо ҳамсараш аз худ 3 фарзанди намунавиро боқӣ гузоштаанд, ки 2 нафари онҳо ба санъат ҳаёти худро бахшида, касби падарашонро интихоб кардаанд.
- Фарзанди калонӣ – Муҳаммадрофеи Кароматулло (сарояндаи ҷавон);
- Писари дуюмин – Муҳаммадсахӣ;
- Духтари ягона — Нозияи Кароматулло (сарояндаи номӣ).
Ҳамаи 76 суруди Кароматуллои Қурбон хубу беҳтарин ва бомазмуну рӯҳнавозанд. Инҷо танҳо таронаҳое, аз ҷониби шунавандагону мухлисони асилаш зам-зама карда мешаванд, номбар карданӣ ҳастем: “Ман агар мастам; Ту ҳам ёде бикун аз ман; Сабзак лаби ҷӯй; Дигар марав; Бо ман бимон; Шаби ошиқони бедил; Бо дили дарё нишинам; Чӣ дидаму чӣ дидам; Бишнав, ки аз бунёди ман; Турки камонабрӯ; Андак-андак; Рақс бикун ҷоно; Танҳо шудам; Санги мазорам ва Хайрбод».
Кароматуллои Қурбон ҳамагӣ 31 сол дошт, ки дар саҳнаи санъати тоҷик бо ҳунари ба худ хосу нотакрораш мақоми сазовор касб карда, ҳунараш беҳтар аз вай шуда буду вай беҳтар аз ҳунар. Падидаи худвежагӣ дар ҳамаи суруду оҳангҳои офаридаи ӯ аз «Баҳорам мешукуфад» то «Хайрбод» бозтоб ёфтааст. Аз интихоби таронаҳо пайдост, ки шоистагии маънавӣ дар заминаи арзишҳои волои умумиинсонӣ, омили муайнкунандаи эҷоду эъҷозаш буд ва ӯ нобтарин ашъорро дар қолаби оҳанг мерехт, ки хотири ҳаводоронашро болида медошту ба табъу завқи эшон бармехӯрд. Номгӯи суруду таронаҳо чӣ аз ашъори шоирони классик ва чӣ муосир аз лиҳози соддагии баёну умқи маънӣ ва шуниданбоб будану осонпазироии худ бемислу беҳамтоянд. Қади болои саҳназеб ҳусни худодод ва ҳаракоти мавзуну шевои ба Кароматулло хос ину онро сахт ҳамоҳанг сохта буданд. Ин ҳамоҳангии гӯшту нохун зимни зам-замаи ҳар як оҳангу тарона намегузошт дар доираи ҳунари Кароматулло фарохе барои доғе бошад. Маҳз ҳамин ифодаҳои нотакрор ҳунари ӯро марғубу маҳзуби ҳаводоронаш гардонидаву иддае аз ҳунармандонро пайравонаш. Вале афсӯс, ки ин ифодаҳо нотакрор ва яктову софист. Афсӯси дигар ин аст, ки зиндагӣ ин махзани ҳунари волоро аз мо бебозгашт рабуда. Бале, “Зиндагӣ аз мо рабуда!”.
Ҳунарманди варзидаву шоиста Кароматуллои Қурбон, ки каромати ҷавонии хешро қурбони офаридани ҳунари асил сохта буд, дар синни 31 солагӣ нисори падидаи зишт гашт. Вале, имрӯз хушбахтона, ҷигарбандону меваҳои умру ҳаёташ – фарзандони ширину дилбандаш – Муҳаммадрофеъ ва Нозия давомдиҳандаи санъату касбу кори падари бузургворашон мебошанд. Агар Кароматуллои Қурбон дар ҳаёт мебуд, пагоҳ 29-уми ноябр ба синни мубораки 55-солагӣ мерасид. Руҳаш ҳамеша шод ва манзили охираташ обод бошад.
Медиапортали “Тироз”
Нет комментариев