Хонандагони арҷманд, Шумо ӯро мешиносед, медонед бо ҳамон садои ширину гуворояш. Собиқ сармуҳаррир ва имрӯза корманди Радиои “Тироз” Осимҷон Носиров (Осими Орифпур).
Ташаккур барои пазироии хуб.
Шуморо хуш омадед мегӯем ба ҳайси рӯзноманигор. Чун сӯҳбати мо дар рӯзҳои нахустини Баҳори оламафрӯз сурат мегирад, нахуст Шумо ва кулли хонандагони Медиапортали “Тироз”-ро бо Арӯси сол таҳният менамоем. Таманно дорем, ки ҳамеша сарбаланду саодатманд бошед.
Осим имрӯз чӣ ҳол дорад ва чӣ кору бор?
Алҳол ҳоли мо хуб аст. Зери ташвиш қарор дорем, миллион “проблем” дорем. Ҳаракати аз байни ин проблемҳо баромадан дорем ва умед мекунем, ки муваффақ ҳам мешавем.
Аниқтараш чӣ проблем доред?
Аз ҳамон рӯзе, ки ҳамин касби рӯзноманигориро интихоб намудем, фикр мекунам, барои чӣ касби мушкилро барои худ интихоб кардам. Лекин боз ҳам саволи дигар ҳам ҳаст. Барои чӣ инсон ба ин ҳама мушкилӣ нигоҳ накарда, боз ҳам намехоҳад ин касбро тарк кунад? Яъне, аз радио, аз ВАО биравад? Барои чӣ намехоҳад биравад?
Ин аллакай интихоби мо аст. Мо аллакай ин касбро интихоб намудем, яъне, мо роҳи худро интихоб кардем ва бояд роҳе, ки интихоб кард то ба охир бояд равад, дар нимароҳ намонад. Чун интихоб кардӣ бояд то ба охир рафт.
Дар ин муддат, ки мо мехоҳем кореро анҷом диҳем “нафаре, ки рӯзноманигор аст ва мехоҳад кореро анҷом диҳад. Ҳар нафаре, ки хоҳ дар воситаи электронии ахбори омма ва хоҳ дар васоити чопӣ, хоҳ донишҷӯи бахши журналистика аст ва умуман бо эҷод, бо навиштан машғул аст, бояд ҳамеша ба кору фаъолияти хеш содиқ бимонад. Муҳимаш чун кормандони соҳаҳои дигар мо-рӯзноманигорон низ ид дорем. Рӯзи матбуоти тоҷик, Рӯзи радио, Рӯзи телевизион, Рӯзи озодии сухан ва ғайра. Ин ҳама воқеан, хушбахтии мо аст.
Чун Радиои “Тироз” дар оғози моҳи март 15-солагии таъсисёбӣ ва пахши нахустин барномаи хешро бо шукӯҳу шаҳомати хоса таҷлил намуд, аз ин фурсати хеле муносиб роҳбарият ва кулли корманндони ин даргоҳи мубораку муқаддасро бо баҳори 15-умини ҳастиашон табрик менамоям. Чун Радио шунавандагони хеле зиёд дорад, онҳоро низ бо ин санаи фархунда муборк мегӯям!
Мо мехостем дар маводи қаблӣ Шуморо дида бошем ва сӯҳбатамонро анҷом диҳем. Вале, аз сабаби ташвишҳои зиёди Шумо ва мо ҳам натавонистем. Чун сухан дар бораи матбуот меравад, мехостем, нигоҳи Шумо вобаста ба вазъи имрӯзаи матбуоти давр фаҳмем?
Агар хоса матбуот, яъне, журналистикаи чопиро дар назар дошта бошем, хеле дилгиркунанда аст. Масалан, рӯзномаҳои давлатӣ кори худро мекунанд, шумораҳои худро чоп менамоянд, вале рӯзномаҳои мустақил, воқеан, як рӯзномае, ки минбар барои ҷавонон бошад имрӯз дар вилоят вуҷуд надорад. Дар шаҳри Душанбе албатта, ин вазъият, ин рӯҳия тамоман дигаргуна аст ва он ҷо беҳтар аст. Мумкин аст дар вилояти мо ин гуна тиҷорат рушд накардааст, лекин ба ҳар ҳол фикр мекунам, ки бояд ин мактаб рушд кунад, бояд ин мактаб ба пеш равад.
Аз ҳама муҳимаш будани ин мактаб ин гуна роҳ барои ҷавононе, ки мехоҳанд журналист шаванд як роҳ, як мактаби таълиму тарбия аст. Бо баробари хондан онҳо менависанд, эҷод мекунанд ва меомӯзанд.
Агар матбуоти чопии мустақил бошад, ҷавонон он ҷо мерафтанд, касб меомӯхтанд, соҳиби таҷриба мешуданд.
Матбуот он маконе, ки он ҷо ростро мегӯянд, сухани ҳақро мегӯянд, онҳо бо роҳи рост мераванд, бо арақи ҷабин мавод омода ва чоп мекунанд ва маҳз бо чунин роҳ зиндагӣ менамоянд.
Имрӯз дар Донишгоҳи давлатии Хуҷанд ба номи академик Б.Ғафуров низ фаъолияти омӯзгорӣ мекунед. Ҳамчун устоди шӯъбаи журналистика дарс мегӯед. Нигоҳи донишҷӯёне, ки ба роҳи журналистика омадаанд, ба журналистикаи имрӯз чӣ гуна аст? Чӣ гуна назар доранд? Журналистикаро чӣ гуна дидан мехоҳанд?
Дар курси якум дарс мегӯям. Воқеан, онҳо ҷавонони зиндаанд ва будани радиоҳои пешрафта, ба монанди “Тироз” барои онҳо дарс аст, дарси ибрат. Барои он ки назарияро дар донишгоҳ меомӯзанд, ин ҷо омада, он чиро, ки устодон мегӯянд, дар амал мебинанд. Ин як таассуроти аҷиб аст. Зеро,
Илмат ба амал чу ёр гардад,
Қадри ту яке ҳазор гардад.
Будани чунин радиоҳо барои ҷавонон сабаб шуда метавонанд, ки онҳо дар ин ҷода муваффақ шаванд. Дар роҳи худ, дар роҳе, ки интихоб карданд, журналистика то каме ҳам бошад, онҳо зудтар ба мақсад мерасанд. Барои мо дар вақташ устодон гуфта буданд ва мо имрӯз ба донишҷӯён мегӯем, ки агар ҳамин рӯз, як рӯзи ту беҳуда гузашт, ҳамин ҳафта чизе дар матбуот чоп накардед ё матлабе нанавиштед, донед, ки умратон беҳуда гузашт. Бовар кунед, ки Шумо рушд накардед, Шумо ба пеш нарафтед, Шумо ба мақсадатон зудтар нарасидед.
Дар телевизион ва радио мо танҳо мегӯем, вале дар матбуот мо менависем. Яъне, дар матбуот фикр мекунам, менависем ва чун хато фикр кардед, хато менависед. Яъне, ҳар ҷавони рӯзноманигор аввал бояд дар матбуот кор кунад, рушд ёбад, баъд дар радио ва телевизион. Ҳар ҳафта ягон матлаб, ягон мақола чоп кунед дар рӯзномаю ҳафтаномаҳои давр.
Имрӯз вақте аз донишҷӯён пурсидам маълум шуд, ки хеле кам мавод навиштаанд. Вақте, ки мо донишҷӯ будем, ҳар ҳафта ягон матлаби мо дар рӯзномаҳои маҳаллӣ чоп мешуд. Агар ҳамин ҳафта ягон мақолаи ман чоп нашавад, худро нороҳат эҳсос мекардам. Фикр мекардам, ки як ҳафта аз замон дер мондам ва ба мақсади худ як ҳафта дер мерасам. Ин эҳсос агар дар дили ҳар як донишҷӯ, ҳар як рӯзноманигор бошад, бовар кунед, олам гулистон мешавад, журналистика ва худи онҳо низ ба пеш мераванд. Маҳз ҳамин эҳсос дар қалбашон бояд бошад!
Ин як марҳила мебошад. То ташаккул ёфтани тафаккур, то ташаккул ёфтани нутқ, инсон ҳамеша бояд нависад, эҷод кунад!
Бовар кунед, мо як роҳеро интихоб намудем, роҳи синамо, ки хеле душвор аст. Роҳе, ки интихоб кардем, бояд то ба охир сарбаландона расем. Фикр мекунам, ки имрӯз тамоми нерӯи мо бояд дар синамо бошад. Ман ва гурӯҳи мо кореро интихоб намудем, ки Муассисаи давлатии «Суғдсинамо» аст ва он кори миёншикан, вале пурифтихор мебошад. Коре аст, ки бояд мо анҷом диҳем. Барои ин кор вақтҳои зиёд сарф мешаванд. Рӯзе мешавад, ки мо 2-3-и шаб ба хона меоем ва 6-и субҳ аз хоб бармехезем. Рӯзҳое мешаванд, ки тамоман хоб намекунем. Зеро, ин соҳа низ дар Тоҷикистон бояд рушд кунад.
Сари масъалаи синамо бармегардем. Мехостем бифаҳмем, имрӯз «Суғдсинамо», ки аз ҷониби Раиси вилоят Абдураҳмон Қодирӣ таъсис дода шуд, ба кадом дастовардҳо ноил гардид?
Медонед, аслан 1-уми март на танҳо рӯзи пахши нахустин барномаи Радиои «Тироз» аст, балки рӯзи таъсисёбии Муассисаи давлатии «Суғдсинамо» мебошад. Мо ин санаро бо гузаронидани нишасти матбуотӣ дар санаи 9-уми март ва бо нахустнамоиши филми «Духтари сайҳун» дар бораи Шоираи халқии Тоҷикистон Фарзона, ҳамзамон, филми «Коса» ва «12 соли интизорӣ» гузаронидем.
Чаро номи филм «12 соли интизорӣ» аст, сабаби ин тавр ном гузоштани филм дар чӣ бошад?
Фаришта — қаҳрамони асосии филм шавҳарашро 12 сол мардонавор интизор мешавад. Танҳо барои он ки ба шавҳараш ваъда дода буд, ӯ нисбат ба шавҳар содиқ мемонад. Яъне, хиёнат намекунад. Вале, чун шавҳараш меояд ва хиёнат мекунад, зани дигар мегирад. Барои 12 соли интизор шудани ҳамсар номи филм ҳамин тавр аст.
Чун яке аз созандагони филм аз қабулу нигоҳи тамошобинон чӣ фаҳмидед?
Ҳар рӯз агар 100 маротиба пушаймон шавам, ки барои чӣ ба синамо омадам. Бо радио, бо телевизионҳое, ки кор кардам зиндагиам хуб буд, маоши хуб мегирифтам. Лекин дар як рӯз 1000 маротиба ифтихор мекунам, ки алҳол дар соҳаи синамо ҳастам. Зеро, воқеан, соҳаи ифтихорӣ аст. Вақте, ки ту ин қадар азоб мекашию дар толор ҳама бо қарсакҳои бардавом филмро пешвоз ва қабул мекунанд, он ҳама хастагиҳоят аз хотир мераванд.
Тамошобинон гуфтанд, ки филми «12 соли интизорӣ» ду-се маротиба аз филми «Паймон» болотар мебошад. Ин аст баҳои воқеии тамошобинон.
Дар оянда дар соҳаи синамо чӣ нақшаҳо доред?
Тобистони соли равон дар шаҳри бостонии Панҷакент филми нави «Тангно»-ро аз рӯи асари устод Сорбон сабт намуданием. Бовар дорем, ки он ҳам басо диданӣ хоҳад шуд.
Ташаккур барои сӯҳбат, дар зиндагӣ ва фаъолият ҳамеша муваффақ бошед!
Нет комментариев