Мӯйросткунаки барқӣ ҳанӯз дар соли 1906 аз ҷониби Симон Монро ихтироъ ва патентӣ карда шуда буд. Он нахустин мӯйросткунаки барқӣ дар ҷахон буд ва 7-то дандончаҳои металлӣ дошт, ки ҳамзамон мӯйи сарро шона мекард. Дар соли 1909 Исаак Шеро мӯйросткунаки барқиро ихтироъ намуд, ки он аз 2 дарзмолкунандаи мӯй иборат буд. Ҳангоми истифодаи ин муйросткунаки барқӣ, ду гӯшаи он ба ҳамдигар ҷавфс шуда, аз барқ гарм мешуд. Айни замон мӯйросткунаки барқӣ дар ҳаёти ҳаррӯзаи одамон ба як чизи ниҳоят муҳим ва зарурӣ табдил ётааст, ки аз онро ҳам занҳо ва ҳам мардҳо истифода мебаранд. Вале пас аз муддати зиёди истифодабарӣ ранги мӯйросткунак аз чиркинӣ тираву сиёҳтоб мешавад ва бо баробари дидани он табъи кас хира мешавад.
Шампун, ранг барои муй ва ғайраҳо монанди равгани мӯйи сар равғани худро доранд, ки дар натиҷаи зиёд истифода бурдан, ҳамаи он дар пластинаи мӯйросткунак зам шуда мемонанд. Ба ғайр аз оне, ки муйросткунаки барқӣ баднамуд мешавад, гармшавиаш низ нобаробар мегардад ва ин кори бо зудӣ рост кардани мӯйи сарро нисбатан суст мекунад. Қабати ғафси чиркинии дар муйросткунак замшуда ба мӯйи сар зарар дошта, ба шикасти нӯги мӯй оварда мерасонад. Тоза кардани чиркинии мӯйросткунаки сатҳи болояш аз керамика истеҳсолшуда корӣ оддӣ нест, вале имконпазир аст.
Мӯйросткунаки барқӣ ба тозакунӣ ниёз дошта бошад, пас мо бароятон роҳи тоза намудани онро аз сӯххтагиҳо шарҳ медиҳем. Барои он аввал ин дастгоҳро ба кор дароварда, пас аз гарм шудан онро аз барқ хомӯш кунед, то ки каме хунук шавад. Баъдан, як матои махровиро гирифта, дар оби ширгарм ва ё спирт намнок кунед. Матоъро дар оби сард ва ё гарми бад нам накунед, зеро он метавонад ба металли мӯйросткунак зарар расонад. Бо ангуштони худ эҳтиёткорона пластинаи дастгоҳро пок кунед. Бо нохуни даст ҷойи сиёҳшудаи дастгоҳро нахарошед, зеро он таркиби метали онро вайрон карда метавонад.
Сатҳи болии мӯйросткунакро то аз қабати сиёҳтобшуда тоза шуданаш пок кунед. Пас аз пурра тоза карда шудани мӯйросткунаки барқӣ, Шумо метавонед кунҷҳои дастнораси онро бо пахтаи нӯгтез карда, пок кунед. Ҷойҳои суфта ва теғдори муйросткунакро бо сачоқи мулоим хушк кунед. Зеро қисмҳои тар боқимондаи мӯйросткунак ҳангоми истифода бурдан метавонад мӯйро сӯзонад ва ё ба истифодабаранда ягон зарари ҷиддӣ расонад. Ин таҷхизотро мунтазам тоза бо матои аз об намнокшуда ва ё дар спирт намнокшуда тоза карда истед.
Нет комментариев