Даме, ки ман Ватан гӯям, ба васфи он сухан гӯям,
Диёре дар назар дорам, ки бо он шоду озодам.
Ба ҳар кӯяш гузар дорам, расад ҳар дам ба фарёдам,
Тоҷикистон номи неки ӯст, чу ҷонам дорам ӯро дӯст!
Бале, ҳар даме, ки мо Ватан мегӯем ва бар васфи он сухан меронем, пеши назарамон диёри сарсабзу хурраму обод ҷилвагар мешавад. Ва ин диёри арҷманд – Тоҷикистон ном дорад!
Барои ободиву оромӣ, ҳифзу нигаҳбони он сарбозони Ватан, ҳомиёни марзу буми кишвар ҷонфидоиву хидмати бузург менамоянд. Бале, сарбозони шуҷои Ватан, афсарону аскарони далери Артиши миллӣ, ки имрӯз онҳо ҷашн доранд, ҷашни садоқат бар Ватан, ҷашни фархундаву хуҷаста! Зеро, имрӯз 23-юми феврал – Рӯзи таъсисёбии Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад, ки 25 сол муқаддам ташкил ёфта буданд.
Аз ин лиҳоз, ҳамаи Шумо – собиқадорони Вазорати мудофиа, афсарону сарбозон, ҳомиёни шуҷои Ватанро бо 25-уми солгарди Рӯзи таъсисёбии Артиши миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон самимона табрик намуда, бароятон тандурустиву сарбаландӣ ва дар роҳи хидмат ба Ватан-Модар комёбиву ҷасорат хоҳонем.
Ватан обу хоку ҳавоям туӣ,
Ватан чун шиору ливоям туӣ.
Чу модар бузургу азизу қарин,
Ватан ҳарфи поки садоям туӣ.
Хидмат ба Ватан яке аз нишонаҳои муҳаббат ба Ватан аст, аммо на ҳар кас ба Ватани худ содиқона хидмат мекунад. Аммо хидмат ба Ватану халқ қарзи ҳар як фарзанди вафодори миллат аст. Ҳар як фард ва ҳар як шаҳрванди Ҷумҳурии Тоҷикистон бо сарбозаш фахр мекунад, зеро на ҳар кас сарбоз шуда метавонад. Ба сарбоз 3 чизи аз ҳама муқаддасро бовар кардаанд: Ватанро аз бегонагон муҳофизат намудан; Модари азизу меҳрубонро посбонӣ намудан ва дар ҷаҳон сулҳро пойдор намудан.
Тоҷикистони азизам, гулшани зебои ман,
Меҳри ту бошад ҳамеша дар дилу маъвои ман.
Сар ба саҷда мегузорам ман ба номат, эй Ватан,
Аз барои ҳифзи ҳар як буттаю хорат Ватан.
Мусаллам аст, ки бузургии ҳар як давлат аз ҳастии артиши он вобаста аст. З-ин рӯ вазифаи ҳар як сарбоз посбонӣ намудани марзи кишвари худ мебошад.
Ватан олами бегазандам туӣ,
Ватан риштаву тору пудам туӣ.
Ватан кишвари дилписандам туӣ,
Ватан тоҷу тахти баландам туӣ.
Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон зодаи истиқлолият буда, дар шароити вазнин таъсис ёфтаанд. Баъди пош хӯрдани Иттиҳоди Шӯравӣ кишварҳои навтаъсис, алалхусус давлатҳои мустақили Осиёи Марказӣ дар заминаи биною иншооти амнияти ҳарбидошта, қувваҳои мусаллаҳи хешро бунёд намуданд. Ҳамзамон онҳо аз артиши пурқудрати Шӯравӣ техникаи мухталифи ҷангӣ ва яроқу аслиҳаи гуногунро мерос гирифтанд. Вазъи душвори ҳарбӣ-сиёсии он солҳо имкон надод, ки Тоҷикистон аз мероси Артиши Иттиҳоди Шӯравӣ бархурдор гардад. Дар қаламрави Ҷумҳурии Тоҷикистон танҳо дивизияи тирандози 201-ум ҷойгир буд. Мутаассифона, он замон дар ҷумҳурӣ ҷанги шаҳрвандӣ ҷараён дошт ва милликунонии он метавонист сабабгори васеъ ва тӯлонӣ гардидани ин муноқиша гардад. Раванди ҳодисаҳои баъдӣ исбот намуд, ки дар ихтиёри Россия мондани дивизияи 201-ум, ягона роҳи ҳалли дуруст ва ҷавобгӯи манфиатҳои миллии Тоҷикистон аст.
Аз рӯзҳои аввали таъсиси Артиши миллӣ афсарону аскарони мо баробари сангарҳо ҷангиданд, ба танзими сохтори ташкилию штати худ машғул шуданд. Таҳкурсии моддии техникӣ умуман вуҷуд надошт. Норасоӣ ба кадрҳои ҳарбӣ ва мутахассисони касбӣ дар ҳама ҷанбаҳо эҳсос мешуд. Сарфи назар аз ин мушкилиҳо, ҳайати шахсии Қувваҳои мусаллаҳи ҷумҳурӣ дар солҳои душвори муқовимат, роҳи пурпечутоберо тай намуда, таҷриба андӯхт ва ба яке аз артишҳои касбии минтақа табдил ёфт. Бунёди Қувваҳои мусаллаҳ кори осон набуд ва он давра ба давра сурат гирифт. Мақсади асосии давраи аввали сохтмони Артиши миллӣ ин ташкили қувваҳои ҳарбие буд, ки қобилияти таъмини истиқлолият, якпорчагии хоки Ватан ва оромии ҳаёти осоиштаро дошта бошад.
Зикри дили ман ҳамеша номи Ватан аст,
Авроди забони ман каломи Ватан аст.
Ман восифи ишқи Ватани маҳбубам,
Феҳристи китоби ман мароми Ватан аст.
23-юми феврали соли 1993 дар шароите, ки Тоҷикистон дар гирди ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ буд, Артиши миллӣ бе ягон мероси Артиши абарқудрати шӯравӣ таъсис ёфта буд. Артиши миллии Тоҷикистон дар ибтидои шаклгирии худ ба мушкилоти фаровоне рӯ ба рӯ шуд, ки аслитарини он камбуди мутахассисони ҳарбӣ ва таҷҳизоти низомӣ буданд. Аз як тараф, ин артиш таҷҳизоти низомӣ, аз қабили ҳавопаймо, чархбол, тонк, зиреҳпӯш, тӯп дар ҳадди зарурӣ дар ихтиёр надошт. Албатта барои ислоҳи ин вазъ талошҳое анҷом дод шуданд ва барномаҳое низ дар марҳилаи иҷро қарор доранд, ки мо ҳамасола шоҳиди пешрафтҳое дар ин замина ҳастем. Бо таваҷҷӯҳ ба он ки Тоҷикистон низ чун дигар кишварҳои Осиёи Марказӣ дар марзи осебҳои зиёди амниятӣ қарор дорад, вуҷуди артише бархурдор аз тавонмандиҳои лозим, аз ниёзҳои мубрами ин кишвар маҳсуб мешавад. Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон бо вуҷуди мушкилоти зиёди иқтисодиву молиявӣ ҳанӯз аз марҳилаҳои аввали таъсиси Қувваҳои Мусаллаҳ ба таҷдиду азнавсозии инфрасохтор ва таъсиси ҷузъу томҳои махсусгардонидашуда эътибори махсус дода, дар баробари таъминоти онҳо бо техникаву таҷҳизоти муосир, ба омодасозии кадрҳои баландихтисоси низомӣ шурӯъ намуда буд.
Афсарону сарбозони Қувваҳои Мусаллаҳ дар солҳои душвори мухолифати дохилӣ (солҳои 1993-1997) ва шиддат гирифтани вазъи минтақаву ҷаҳон қарзи ватандории хешро садоқатмандона иҷро намуда, дар роҳи ба эътидол овардани вазъият, таъмини сулҳу субот ва безарар гардонидани гурӯҳҳои экстремистиву террористӣ рисолати фарзандиву шаҳрвандии худро ба таври шоиста адо карданд. То соли 1997 Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон аз се навъи асосӣ: Қӯшунҳои хушкигард, Қувваҳои ҳарбӣ-ҳавоӣ ва Қӯшунҳои мудофиаи зидди ҳавоӣ иборат буд. Ба ғайр аз ҷузъу томҳои тобеи навъҳои Қувваҳои Мусаллаҳ, ҳамзамон дар тобеияти Вазорати мудофиа имрӯз қисму воҳидҳои низомии алоҳида низ фаъолият менамоянд. Аз ҷумлаи онҳо Литсейи ҳарбӣ, Донишкадаи ҳарбӣ, Полки комендантӣ, қисмҳои ҳарбии таъминотӣ ва дигар идораҳои ҳарбӣ мебошанд, ки аксари онҳо аз солҳои аввали ташкилёбии Артиши миллии Тоҷикистон таъсис ёфта, вобаста ба иҷрои вазифаҳои муҳими соҳавӣ корҳои зиёдеро амалӣ менамоянд. Дар натиҷаи ислоҳоти низомӣ дар Артиши миллии Тоҷикистон, ки аз рӯзҳои бунёди Қувваҳои Мусаллаҳ оғоз гардида, он ҳанӯз идома дорад, корҳои хеле зиёд ба сомон расонида шуданд. Дар ин замина Сарситод ба Ситоди генералӣ табдил ёфт, Қувваҳои ҳарбӣ-ҳавоӣ ва мудофиаи зидди ҳавоӣ муттаҳид гардонида шуд, дар заминаи Коллеҷи Олии низомӣ Донишкадаи ҳарбӣ таъсис ёфт, дар сохтори бисёре аз қисмҳои низомӣ дигаргуниҳои зиёд ворид карда шуданд ва аз ҳама муҳим бо назардошти таҳдиди хатарҳои ҷаҳони муосир навъи сеюми Қувваҳои мусаллаҳ ё худ Қӯшунҳои зудамал дар ҳайати Артиши миллии Тоҷикистон таъсис дода шуд.
Ватан бар ман азизӣ, ҳамчуноне бар танам ҷонам,
Ба ҷуз нафъи Ватан чизи дигарро ман намедонам.
Ба номат эй диёри бахт ин аст аҳду паймонам,
Тамоми ҳастиям пайваста бо ту эй Ватан ҷонам.
Имрӯз Рӯзи Артиши Миллӣ аст! Барои ҳамаи онҳое, ки меҳри ВАТАН дар дилашон ҳасту кам намешавад — ин рӯз муборак бод! Либоси низомӣ ҳам ба бар надошта, барои ВАТАН ҷон нисор кардан мумкин аст. Меҳр, садоқат ва имону ифтихор аз ВАТАН танҳо бо либос ва худнамоиву зӯри бозу нест. ВАТАНро ақлҳо ҳифз мекунанд, ВАТАНро ташаббус обод мекунад, ВАТАНро садоқат машҳур мекунад. Ва хушбахтӣ аст, агар он Артиши ақлҳо, Артиши ташаббусҳо ва Артиши садоқатҳо бошад!
Дар фарҷом бори дигар тамоми собиқадорони Вазорати мудофиа, афсарону сарбозон, ҳомиёни шуҷои Ватанро бо Рӯзи Артиши миллӣ самимона муборакбод намуда, барояшон саломативу дарозумрӣ ва дар роҳи хидмат ба Ватан-Модар ҷасорату мардонагиро таманно менамоем.
25-солагии Рӯзи таъсисёбии Артиши миллӣ мубораку фархунда бод!
Медиапортали «Тироз»
Нет комментариев