Худованд ба Қобилҷон Зарифов, дар баробари садои мисли овози булбул ширину марғуладор диле додааст, амсоли уқёнус бузург.
Дар дили бузург меҳру муҳаббати бепоён нисбат ба ҳунар, садоқат ба саҳнаи муқаддас ва беҳтарин хислатҳои инсонӣ аз қабили ростқавлию меҳрубонию поквиҷдонию мардонагӣ маъво гирифтааст. Маҳз барои ҳамин хислатҳои беназир ва истеъдоди нодираш мардум Қобилҷон Зарифовро дӯст медоранд ва дар ҳама ҷо бологузар менамоянд. Дар маҳфиле, ки Қобилҷони Зариф ҳаст, он ҷо ҳеҷ гоҳ ғаму ғусса роҳ намеёбад, зеро ин марди ҳунар бо таронаҳои дилнишин ва ҳазлу шӯхиҳои намакинаш ғамро аз дилу дида мерабояд. Ҳамин аст, ки мухлисонаш ҳамеша ташнаанд, ташнаи садои махмалину суханҳои ширини Қобилҷони Зариф.
Бо хоҳишу дархостҳои сершумори ҳаводорони ҳунараш мо ба ин ҳунарманди асил занг задем, то аз навигариҳои зиндагию эҷодаш бохабар гашта, ҳамсуҳбат шавем. Дар ин шабу рӯзҳо ҳунармандонро дар манзилашон ёфтан амрест маҳол, вале ба бахти мо падару писар сари дастархон суҳбати ҷолибе доштаанд ва мо ба эшон ҳамроҳ шудем.
— Акои Қобилҷон, ҳафтаи гузашта дар шабакаи иҷтимоии “Фейсбук” навори тӯёнаи Шумо пайдо шуда, миёни хонандагони сомона ғулғула афканд. Тӯйи киро ин қадар аз таҳти дил тарабобод намудед?
— Тӯйи кӣ буданаш дар ёдам нест, чунки мо, сарояндаҳо шабу рӯз дар хизмати мардум қарор дорем. Имрӯз дар ин ҷо бошем, пагоҳ дар Суғдему рӯзи дигар ё Хатлон ё Ҳисор. Барои ман фарқ надорад, ки соҳибҷашн вазир аст ё деҳқони хокпош, ваъда, ки додам, албатта базмро аз таҳти дил обод мекунам, то нагӯянд, ки пулро гирифту нағз нахонд. Шукри худо, то имрӯз ягон кас шикоят накардааст.
— Ба фикрам пас аз ин навор кисаҳои Қобилҷон аз доллару евро пур шуданд?
— Аз забонатон гардам! Доллару еврои акоятон мухлисонаш ҳастанд. Кисаҳои ман аз доллар неву аз мухлис пур шуд. (Механдад)
— Аслан бе кӯмаки техника суруд хондан барои сарояндагон бисёр душвор аст ва баъзе ҳофизон ҳатто дар тӯй бо фонограмма месароянд, вале шуморо дар куҷое, ки дида бошам, ҳамеша зинда мехонед. Сирраш дар чист?
— Қурбонатон шавам, истеъдоди худодод аст. Ман аз замоне, ки худамро мешиносам, зинда суруд мехонам ва шукрона мекунам, ки мардум заҳмати бандаро қадр намуда, дар ҳама ҷо маро бологузар мекунанд. Ба кадом тӯй ё консерту чорабинӣ наравам, албатта мухлисон бо чеҳраи кушода, дастҳо пеши бар маро пешвоз мегиранд. Барои ҳунарманд аз ин дида хушбахтии зиёдтар намешавад. Ба қадри ана ҳамин ҳурмату эҳтироми халқ расидан лозим аст, чунки ба гуфти устод Ҷӯрабеки Мурод мо, мардуми санъаткор бе мухлисонамон ҳеҷем.
— Аҳсант устод! На ҳар сароянда ба қадри пазироӣ ва муҳаббати мухлисон мерасад! Акнун бигӯед, ки ба ғайр аз сарояндагӣ боз чӣ ҳунарҳо доред?
— Бисёриҳо ба ман савол медиҳанд, ки дубора ба дунё меомадед, кадом касбро интихоб мекардед. Ҳамеша дар ҷавоб мегӯям, ки сад бор аз нав таваллуд шавам ҳам, боз ҳофиз мешавам. Дигар санъаткорон ба ҷуз ҳунари овозхонияшон боз кам-кам ба тиҷорату савдо машғул мешаванд, вале дар дили ман худованд танҳо меҳри як пешаро ҷой кардаасту халос. Аз пушти ҳамин касб соҳиби ному нон, соҳиби обрӯ ва мухлисони зиёд гаштам, пас, чӣ хел касбамро дӯст надорам?!
— Шунидем, ки дар фасли зимистон Қобилҷони Зариф ош пухта ҷӯраҳояшро ба хонааш ошхӯрӣ даъват мекунад. Мо ҳам ба хонаатон ошхӯрӣ равем…?
— Марҳамат биёед, дари мо ба рӯйи дӯстон ҳамеша кушода аст, вале ошро ман нею янгаатон мепазад.
— Акои Қобилҷон, як чизро аз шумо мепурсам, фақат росташро гӯед!
— Қавли мард якто! Пурсед, чӣ сирру асроре, ки набошад, росташро мегӯям.
— Занҳои таннози орзупарваре ҳастанд, ки ҳамин, ки ҳунарманди писандидаашонро вохӯрданд, ба синну сол ва вазъи оилавиаш нигоҳ накарда, зуд изҳори муҳаббат мекунанд. Шумо сарояндаи номдор ҳастед, ягон бор бо чунин хонумҳои танноз рӯ ба рӯ шудаед?
— Худоро шукр якто танноз дорам, бас аст! Кадом мард ба зани дӯстдоштааш хиёнатро раво мебинад? Модари бачаҳо маро дӯст медорад, ҳурмату эҳтиром мекунад, дар тамоми пастию баландиҳои зиндагӣ дар барам аст. Ба ягон хонуми таннози дигар зарурат ва эҳтиёҷ надорам!
— Мухлисонатон ташнаи дидор ва садои шумо ҳастанд…
— Ман ҳам мухлисони азизамро сахт пазмон шудаам. Ҳамроҳи Комилҷон маслиҳат кардем, ки дар Рӯзи Сарқонун барои ҳаводорони санъати асил як барномаи аҷибу хотирмони консертӣ барпо намоем. Дар ин барнома як суруди нави банда садо медиҳад, ки боварӣ дорам “бомба” мешавад. Ин тарона ба се шоҳсутуни санъати тоҷик, устодон Одина Ҳошим, Зафар Нозим ва Ҷӯрабек Мурод бахшида шудааст.
— Қабул шудани қонуни танзим дар байни сарояндагон андешаҳои гуногунро ба бор овардааст. Мехостем назари шуморо бидонем.
— Бисёр хуб шуд, ки ҳамин қонун қабул шуд. Пештар мо, санъаткорон шаб то саҳар дар тӯйҳо суруд хонда, чунон хаста мешудем, ки дигар ҳеҷ қуввату мадорамон намемонд. Акнун дар се соат маъракаро ҷамъбаст карда, бемалол ба базми дигар рафта метавонем.
— Дар охир таманниёти Шумо ба кулли мардуми Тоҷикистон?
Шукри ҳар як пораи нон мекунам,
Шукри хоки Тоҷикистон мекунам.
Тоҷикистон ин дилу ҷони ман аст,
Шукри ҳар як хонаи он мекунам.
Манбаъ: Сомонаи Тоҷикистон таймс
Нет комментариев