Одамон қодир ҳастанд, ки сабаби аккос задани сагро бифаҳманд, зеро ки тамоми ширхӯрҳо дар забони гуногун бо ҳамдигар муошират мекунанд.
Мувофиқи тадқиқоти охирин аз болои рафтору ҳаракатҳои ҳайвонот муайян карда шудааст, ки онҳо низ ба мисли инсон эҳсоси тарс, асабоният ва хурсандиашонро нишон дода метавонистаанд. Ин сиситемаи оддии муошират тамоми ширхӯрҳоро ба ҳамдигар муттаҳид менамояд.
Тадқиқоти гузаронидаи маҷаллаи «Language Communication» (Забони муошират) нишон медиҳад, ки кӯдакони хурд аз шунидани овози ҳайвон эҳсосҳои оддии онро фаҳмида метавонистаанд. Дар рафти таҷрибаомӯзие, ки аз тарафи гурӯҳи кории профессор Питер Понгракз аз Будапешт гузаронида шуда буд, иштирокчиён пешниҳод карданд, ки ҳиссиёти ҳайвонро аз садои аккосзании саг муайян намоянд. Маълум гардид, ки инсон тавассути садои ҳайвон эҳсосоти онро аниқ муайян созад. Масалан, эҳсоси қаҳру ғазаб, тарсу ҳарос, ғамгинӣ, хурсандӣ ва ё бозингарии доштани ҳайвонро аз овозбарории саг аниқ кардан мумкин будааст. Ин гурӯҳи тадқиқотбарандагон муайян намуданд, ки садои баланди фосила ба фосила барорандаи саг аз ғазабӣ будани он далолат медодааст. Аммо баръакс агар саг садои паст бо фосилаи кӯтоҳ барорад, нисбатан ором будани онро зоҳир мекардааст. Гиряи кӯдакон аз эҳсоси гуногун доштани саг шаҳодат медодааст. Лекин дар гиряи кӯдак овози баланд нею фосилаи дуру дарози гиря муҳим будааст. Ин гуна алоқамандии овозҳо ва ҳиссиёт додашаванда байни ҳамдигар ба инсон ва ҳайвон хос будааст. Нисбати тамоми намуди ширхӯрон чунин хулосабарорӣ кардааст профессор Понгракз.
Сабаби «паёмак»-и сагро беҳтар фаҳмидани тавонистани инсонро тадқиқотчӣ дар муносибати дерин доштани инсон ва саг шарҳ додааст. Ӯ мегӯяд, ки аз сабаби аз давраҳои қадим дар шароитҳои номусоид сагро дастгирӣ кардааст кардани инсон қобилияти беҳамтои эҳсосоти ҳамдигаррро карда тавонистан ташаккул ёфтааст. Аз он лаҳза «саг дӯсти вафодори инсон» гардидааст. Гурбаҳо низ бо одам «гуфтугӯ» карда метавонанд. Вале хабарҳои ба воситаи овоз мерасонидаи гурбаҳо асосан барои ба кор даровардани соҳибонашон равона мешавад. Зеро гурбаҳо чизи мехостаи худро аз соҳибони худ тавассути овозбарӣ мехоҳанд гирифта бошанд, аз қабили хӯрока, муҳофизат ва каме меҳру муҳаббат ва ғайра.
Нет комментариев