Қариб, ки ҳама, аз хурд то бузург, фарорасии Иди Соли навро бесаброна интизор мешаванд. Лаҳзаҳои мунтазири ин ид хеле гуворо буда, вақте ҳамаи орзуҳо амалӣ
мегарданд, кас худро дар олами афсонавӣ эҳсос мекунад.  Аммо, ин афсона метавонад бо хароҷоти барзиёдатӣ ба буҷаи оила таъсири манфӣ расонад.

Занҳо мехоҳанд идро бо шириниву хуришҳои болаззат, тӯҳфаҳои гуногуну дилписанд афсонавӣ ва хотирмон гузаронанд. Аммо баъдан дарк мекунанд, ки беҳтар мебуд агар аз харидани баъзе аз маҳсулот худдорӣ намоянд.

Маслиҳатҳои дар поён баёншуда, барои ба ид омода шудани шумо ва сарфакорона пешвоз гирифтани Соли нав ва дигар идҳо кӯмак хоҳанд расонид.

Пеш аз харидани маҳсулот аз бозор ё мағоза беҳтар мебуд агар  рӯйхати харидро тартиб диҳем.  Аз хотир набароред, ки ба ғайр аз ин ид дар пеш шуморо боз дигар хароҷоти зарурӣ ба монанди, пардохти хизматрасониҳои коммуналӣ, қарзҳои бонкӣ, табобат, хониш ва ғайра интизоранд… Вагарна  барои ҳамаи ин маблағи дар даст будаатон басандагӣ нахоҳад кард.

Бояд гуфт, ки нархи маҳсулот дар ҳар мағоза гуногун аст, агар дар як мағоза он арзон бошад, дар мағозаи дигар гаронтар. Барои ҳамин, хуб мешуд агар дигар мағозаҳоро низ аз назар гузаронида, нархи маҳсулотро муқоиса кунед. Ин тадбир имконият медиҳад, ки Соли навро сарфакорона пешвоз гиред.

Муҳим нест, ки тӯҳфаатон гаронбаҳо бошад — ин асосан ба он вазъияте, ки воситаҳои пулӣ бе ин ҳам каманд тааллуқ дорад. Таваҷҷӯҳи худро метавон ба тӯҳфаҳои нисбатан арзон ҷалб намуд. Барои нишон додани он ки шахс ба шумо хеле азиз аст, тӯҳфа намудани руқъа (открытка) кифоягӣ мекунад.

Албатта ба кӯдакон низ бояд чизе тӯҳфа овард, аммо зарур нест, ки он арзиши баланд дошта бошад. Барои дур мондан аз хароҷоти тасодуфӣ, боз ҳам хубтар мешуд аввал дигар мағозаҳоро давр занед ва роҳи мувофиқро интихоб намоед.

Чунин намуди озуқавориро ба монанди, консерваҳо, конфетҳо, нӯшокиҳо метавон муддати дароз нигаҳдорӣ намуд, барои ҳамин хубтар аст, ки онҳоро пештар харидорӣ кунед. Бо ин восита метавонед пулро сарфа кунед, зеро дар арафаи ид  нархҳо боло хоҳанд рафт.

Баъзан мешавад, ки ҳангоми омадан ба мағоза, мо аз харидорӣ намудани  бозичаҳои солинавӣ худдорӣ карда наметавонем, вале бо ин ҳам мубориза бурдан мумкин аст. Дар аввал бояд он бозичаҳое, ки аз соли гузашта боқӣ мондаанд аз назар гузаронд, шояд барои харидани бозичаҳои нав ҳоҷат набошад.  Бояд гуфт, ки ин машғулият ба кӯдаконатон хеле писанд хоҳад афтод.

Тасаввур кардани Иди соли нав бидуни арчаи солинавӣ ғайриимкон аст. Дар ин ҳолат маслиҳат медиҳем, ки арчаҳои сунъиро харидорӣ кунед, зеро он метавонад солиёни дароз ба шумо хизмат кунад.

Албатта, пеш аз Соли нав кас намехоҳад дар бораи масъалаҳои гуногун фикр кунад, вале шояд баъдан имконият даст медиҳад, ки худро барои сарфакорӣ ситоиш кунед.