Як навраси нуҳсолаи тоҷик тасмим гирифтааст, ки китоби қиссаву афсонаҳояшро бо забони тоҷикӣ ва англисӣ нашр кунад. Мубориз Достиев ҳоло дар синфи севуми Мактаби байналмилалии шаҳри Душанбе таҳсил дорад ва мегӯяд, ки афсонаҳояш асосан ҷанбаи ахлоқӣ доранд.
Ӯ рӯзи 6 июн дар суҳбат бо барномаи “Ояндасоз”-и Озодӣ гуфт, ки аз ин тариқ мехоҳад, ҳамсолонашро ба рафтори нек ва омӯзиши забонҳои хориҷӣ ташвиқ кунад. “Вақте дар мактаб бо забони англисӣ дарс мехонем, навиштани афсонаву ҳикояҳо бо ин забон мушкил нест. Ман афсонаҳоямро аввал бо забони англисӣ менависам, баъд ба тоҷикӣ,” — нақл кард Мубориз.
Ин навраси тоҷик мегӯяд, ки идеяи навиштани китоб аз мушоҳидаи рӯзгори бархе ҳамсолони оворагардаш дар хиёбонҳои пойтахт маншаъ гирифтааст: “Ҳоло шаш афсона навиштам. Афсонаҳои “Мӯйсафеди бечора”, “Тӯйи Мусо” ва “Ду кабк” тарбиявӣ ҳастанд. Вақте ба берун нигоҳ мекунам, ягон чизи аҷоибро мебинам, он замон мехоҳам, ки афсона ё ҳикоя нависам. Дар ҳикояи “Ду кабк” кам хӯрданро ба ҳамсолонам мефаҳмонам, ки ғизои зиёд ба инсон зиён дорад.”
Эҷоди ҳикояву афсона аз сӯи ин наврас талоши ягонаи ӯ барои роҳнамоии ҳамсолонаш нест. Вай то нуҳсолагӣ дар чанд филми тоҷикӣ нақш бозидааст, агарчӣ мегӯяд, касе аз пайвандонаш ҳунарманд нестанд ва худи ӯ низ мактаби нақшофариро нагузаштааст.
“Аввалин филме, ки дар он нақш бозидам, “Аз ман марав” ном дошт ва коргардони он Набиҷон Пирматов буд. Дар ин филм нақши як ятимро иҷро кардам. Баъдан дар як филми дигар нақши дӯсти писари сарватмандро бозидам, ки ҳоло ин филм дар ҳоли бандубаст аст. Дар филми “Адолат” нақши бачаи худписандро бозида ва як духтари ятимро, ки даст надошт, зиёд азият мекардам. Бехабар аз он ки ин духтар чи кадар мехост ба дигарон кумак кунад. Дар охири филм ман аз корҳои бадам пушаймон мешавам,” — бо эҳсос қисса кард Мубориз Достиев.
Ӯ мегӯяд, дар ин синну сол барояш офаридани нақш дар синамо кори осон набуд, аммо тавонист бо кумаки коргардонҳои филм аз иҷрои нақшҳояш бибарояд: “Дар аввал душвор аст. Онҳо ба ман ёд медонанд, ки чи хел ҳарф занам. Ё як бор худашон такрор нишон медоданд ва ман аз қафои онҳо такрор мекардам. Гоҳи дигар дар варақ менавиштанду ман аз ёд мекардам суханҳоро.”
Мубориз мегӯяд, ҳар лаҳзаи вақтро босамар истифода мебарад ва вақти холӣ барои беҳудагардӣ ва бозии зиёд бо ҳамсолонаш надорад. Зеро аз субҳ то шом дар мактаб аст ва соатҳои холӣ дарсҳои иловагӣ мехонад.
Ӯ дар охири суҳбаташ аз волидони ҳамсолони худ, ки дар муҳоҷирати корӣ ҳастанд даъват кард, то кӯдакони худро танҳо нагузоранд. “Дар кӯчаҳо мебинем, ки бачаҳо “селофан” мефурӯшанд, сипанд дуд мекунанд. Бояд дар фикри хондан бошем. Мо ояндаи давлати худамон ҳастем,” — гуфт Мубориз Достиев.
Манбаъ: www.ozodi.org
Нет комментариев