Кефир ё ҷурғот ҳамчун як ғизои асосӣ барои одамон асрҳо маъмулу машҳур буд ва имрӯз ҳам ҳамчун хӯрдании серғизо истифода мешавад. Кефир ҳамчун хӯрданӣ барои тамоми қишри ҷомеа — ҳам наврасон ва ҳам калонсолон тавсия дода мешавад. Мутахассисон ба одамон истеъмоли пайвастаи онро тавсия медиҳанд. Имрӯз ҳамагон ҷиҳати фоиданокии кефир ба саломатӣ ҳарф мезананд, махсусан фоиданокии он ба организми кӯдакон ва наврасон. То ҳол мутахассисони тиб дастур ё қоидаҳои махсусеро барои истифодаи маҳсулоти ҷурғотӣ пешниҳод накардаанд ва онро ба ҳаволаи худи одамон вогузор кардаанд. Яъне, ин маънои онро дорад, ки истеъмоли кефир – маҳсулоти ҷурғотӣ барои ҳама тавсия дода мешавад.
Чун дар боло қайд карда будем, ки духтурон ва мутахассисони соҳаи тиб дастур ё қоидаҳои истеъмоли маҳсулотҳои ҷурғотиро пешниҳод накардаанд, вале бояд фаромӯш накард, ки истифодаи аз ҳад зиёди ҳар як ғизо – хӯрданӣ дар баробари фоиданокии зиёд, ҷиҳатҳои манфии худро низ дорад. Инчунин донистан бамаврид аст, ки хусусияти шифобахшии кефир аз тарзи омодашавии он низ вобаста аст. То кадом андозае, ки дар вақти омодашавӣ ва коркарди кефир технологияи он риоя гардад, ҳамон қадар фоиданокии кефир зиёд мешавад. Ҳамчунин, мебояд дар вақти харидорӣ ба мӯҳлати барориши чунин маҳсулот диққат бояд дод.
Мутахассисон изҳор медоранд, ки кефири якрӯза дар меъда зудтар ҳазм шуда, аз он сабаб, ки моддаҳои алкоголдораш кам аст, рӯдаю меъдаро хуб нарм мекунад. Аз ин рӯ, истеъмоли чунин кефир ҳангоми дисбиоз тавсия дода мешавад. Аммо бояд донист, ки истифодаи кефири серӯза дар организми инсон таъсири баръакс мерасонад. Яъне, мумкин аст мувозинати моддаҳоро дар меъда вайрон кунад. Баъди як ҳафта қисми зиёди витаминҳо дар таркиби кефир гум шуда, меъёри спирт зиёд мешавад ва маҳсулот қисми зиёди моддаҳои фоиданокашро дар ин муддат гум мекунад. Аз ин лиҳоз, аз истифодаи кефири мӯҳлати истифодааш тамомшуда ва умуман мӯҳлати аз 3-4 рӯз зиёд худдорӣ кунед.
Агар хоҳед, ки баъди истеъмоли кефир аз лаззати он роҳат баред ва хусусиятҳои шифобахшии онро дар худ ҳис намоед, тарзи дурусти интихоб ва харидории он зарур аст. Пеш аз ҳама, ба таркиб ва равғаннокии он таваҷҷӯҳ намоед. Зеро, равғаннокии кефир гуногун аст ва истеҳсолкунандагон вобаста ба табъу завқи истеъмолкунанда равғаннокии маҳсулоташонро каму зиёд мекунанд. Аз ин рӯ, шумо ҳам вобаста ба табъу завқи худ маҳсулоти дилхоҳатонро харидорӣ кунед. Дар чунин ҳол воқеан шумо аз истеъмоли он лаззат мебаред.
Дидани вақт ва санаи омодашавии маҳсулотро аз хотир набароред. Мутахассисон муайян кардаанд, ки мӯҳлати истифодаи кефири беконсервант аз 10 рӯз зиёд нест. Бо вуҷуди ин, барои наврасон ва кӯдакон истифода бурдани кефири аз серӯза зиёд тавсия дода намешавад. Ҳамчунин, тарзи нигоҳдории он дар яхдонҳо бояд сахт риоя карда шавад. Дар тамғакоғазҳои ин гуна маҳсулот тарз ва ҳарорати нигоҳдории он хуб навишта шудааст, беҳатараш ба он нигоҳ карда, аз рӯи он кор баред.
Кефири ҳақиқӣ аз шири пастеризатсияшуда бо замбӯруғҳои кефирӣ тайёр карда мешавад. Ба ғайр аз кефири оддӣ дар мағозаҳо био–кефирро низ вохӯрдан мумкин аст, ки ин ҳам як намуди кефир аст. Аммо бояд донист, ки био-кефир аз витаминҳо ва моддаҳои фоидаовари зиёд бой аст ва ба организм фоидаи бештар дорад.
Нет комментариев