Ҳаёти инсон ин як тасвир аст. Волидайн моро ба дунё оранд, яъне бароямон як лавҳаро мебахшанд, тақдир бошад, ба мо чорчӯба медиҳад, ҷомеа бароямон рангҳоро эҳдо менамояд. Вале тасвири сурат бошад, бар зиммаи худи мост. Чӣ гунае, ки мо суратро тасвир кунем, ҳаётамон ҳамон гуна хоҳад буд.
- Барои ҳамеша худро рӯҳан хуб эҳсос намудан ба хоб сер шудан лозим аст. Яъне, дар давоми як шабонарӯз инсон набояд аз 8 соат кам хоб кунад. То нисфи шаб дар назди телевизор ё компютер нишастан ва ё китоб хондан ин одати бад аст, ки ба саломатӣ зараровар мебошад. Беҳтараш дар вақти муайяншуда хоб рафтан лозим.
- Руйхат ва реҷаи ҳаррӯзаи хаёти худро тартиб диҳед. Хар як рӯзи ҳаёт баргнагарданда аст. Бинобар ин онро бефоида гузаронда ин ҷиноят аст. Дар давоми рӯз бояд бо чӣ корҳо машғул шавед, ҳамаи онро дар як варақ нависед. Яъне ин рӯзномаи муваффақиятҳои Шумо хоҳад буд.
- Амали нек анҷом диҳед. Масалан, барои кампири бенаво як нон харида диҳед, барои аз зинапоя баровардани аробачаи кӯдакона ба модари чавон ёрӣ расонед, тифли гиря кардаистодаро ором кунед, ба саги бе хона хӯрок диҳед. Ин амалҳои накӯ аз Шумо қувва ва вақти зиёд талаб намекунанд, инчунин маблағӣ бисёр низ. Аммо ба дили одамон шодмонӣ мебахшад.
- Ҳама чизҳои манфиро аз ҳаёти худ дур созед. Фаромӯш насозед, маркаби ёбоии рах-рах ҳам ранги сафеду сиёҳ дорад. Аммо агар Шумо аз ноомаду нохушиҳои ҳаёт гузар карда натавонед, ҳамон тавр ҳамеша дар рахи сиёҳи зиндагӣ хоҳед монд. Бинобар ин барои аз сар гузаронидани тавонистани лаҳзахои талхи зиндагӣ кӯшиш намоед.
- Ҳеҷ гоҳ ба ҳеҷ кас ҳасад набаред. Ҳасаб бурдани ин бемориест, ки ба ҳиссиёти инсон зарари ҷиддӣ мерасонад. Ба ҷои бадхоҳӣ кардан ба каси дигар, беҳтараш баҳри амали намуданри орзуҳои худ кӯшиш намоед.
- Баҳс намуданро бас кунед. Вақти барои баҳс кардан бо фурушандагон, ҳамкорон, хешовандон, дӯстон ва одамони бегона дар интернет сарф мекардаатонро як ҳисоб карда бароед. Ин кор ба Шумо чӣ лозим?
- Барои муваффақиятҳоятон худмукофотониро фаромӯш насозед. Барои худ тӯҳфа харед ва дигар амалҳои хушҳолгардонандаро иҷро намоед. Ин чиз метавонад, ки Шуморо барои ба дастовардҳои нав ноил гардидан мадад расонад.
- Дуруст ғизо истеъмол намоед. Шумо бояд организми худро бо ғизои лозима таъмин намоед, то ки он бе мамоният кор кунад. Барои ин аз кабудӣ, меваҳо, ғалладонагиҳо, моҳӣ, гӯшти беравған, нон ва дигар маҳсулоти фоидаовар истеъмол намоед. Шабона аз хӯрок хӯрдан худдорӣ кунед.
- Худро дӯст доред. Одамоне, ки Шуморо меранҷонанд ва ё ғамгин мекунанд, аз ҳаёти худ дур кунед. Аз қабили ҳамсаре, ки ҳамеша озор медиҳад, дугонае, ки Шумо хисси нобавариро ба худ зиёд мегардонад, роҳбаре, ки ҳамеша сарзанишатон мекунад, ҳамаи ин набояд дар ҳаётатон ҷой дошта бошанд. Зеро ин омилҳо ҳеҷ гоҳ барои хушбахт гардиданатон имкон нахоҳанд дод.
- Бо варзиш машғул шавед. Бо фитнес, йога, рақс, аэробика, футбол, баскетбол машғул гардед, аммо аз корҳои ҷисмонӣ низ даст накашед.
- Ба ҳаёти рангоранг доштан кӯшиш кунед. Кор-хона, кор-хона ин бештар ба вуҷуд доштан дар ҳаёт шабоҳат дорад, на зиндагӣ кардан. Барои ин ба намоишгоҳҳо, консертҳо, намоишномаҳо равед, бо дӯстонатон вохӯред, ба сайёҳат равед, бо кори дӯстдоштаатон машғул шавед, уман аз рангину шавқомвар намудани ҳаёти худ наҳаросед. Аммо вақтхушӣ карданро ба чизи асосии ҳаётатон табдил надиҳед.
- Барои худ коре ёбад, ки ба бароятон ҳаловатбахш бошад. Агар бо кори бароятон писанднабуда машғул шавед, ба муваффақият ноил намегардед.
- Хурсанд будану хурсандӣ карда тавонистанро омӯзед, то ки побанди ғамму ғусса набошед.
- Бо дастоварди худ қаноатманд нашавед ва ба пеш ҳаракат карданро идома диҳед. Як қулларо фатҳ карда, ба фатҳ намудани қуллаи нав кӯшед. Он вақт зиндагии Шумо мантиқи худро гум намекунад.
- Аз мушкилӣ натарсед. Агар аз як мушкили дурӣ ҷӯед, мушкилии наве садди роҳатон мегардад. Аз ин рӯ қавиирода бошед, зеро проблема аз одамони қавиирода метарсад.
- Барои ҳаёти худро аз саҳифаи нав оғоз кардан натаросед. Дар ёд доред, марг ин роҳ ба сӯи хушбатӣ нест. 40, 50, 60 ва 70 солагӣ ин ҳукми амиқ барои инсон нест. Одам дар ҳама синну сол метавонанд, ки нафари хушбат шавад.
- Бо китоб дӯстӣ кунед. Адабиёти тахассусӣ, классикӣ ва муосир ин намунае аз ганҷинаи ибратбахши ҳаётӣ ва маслиҳатҳои муфид аст.
- Тартиботи озодагиро дар хона ва ҷои кор нигоҳ доред.
- Чизҳои нолозимро дар ҳаётатон ҷой надиҳед, то он фазои озоди зиндагиатонро танг насозад.
- Ҳаёту зинрдагиро дӯст доред ва аз он ҳаловат баред.
Бовар дорем, ки ин маслиҳатҳо бароятон дар ҳаёти ҳаррӯза зарур мешаванд, то дар зиндагӣ хушбахт бошед ва ба орзуҳои худ бирасед.
Источник: http://dnevnyk-uspeha.com
Нет комментариев