Дон-Жуани крассовкипӯш
Равоншиносон мӯътақиданд, ки инсон ҳангоми интихоб намудани пойафзол беихтиёр хислати худро ба атрофиён фош месозад. Хоксорию меҳрубонӣ ё баръакс ғуруру такаббур ва ҳатто ҳолати рӯҳию орзуву ормони шахсро аз рангу пошнаи пойафзолаш муайян кардан имконпазир аст. Сирру асрори ҳамкор ё ҳамсояатонро фаҳмидан хоҳед, диққат диҳед, ки бештар кадом намуди пойафзолро мепӯшад.
Пойафзоли занонаи варзишӣ
Фото — 
Пойафзоли варзиширо бонувони улфативу одамдӯст, самимӣ ва мустақил интихоб мекунанд. Ин тоифаи занҳо сафар кардану дӯстони нав ёфтанро дӯст медоранд, вале дар зиндагии оилавӣ ба созиш кардан омода нестанд. Тағйиротҳоро бо душворӣ таҳаммул мекунанд. Хонумҳое, ки пойафзоли варзишӣ мепӯшанд, дар назди худ мақсадҳои бузург гузошта, дилпурона аз пайи амалӣ намудани орзуҳояшон мешаванд.
Пойафзоли занона бо услуби мардона
Нимботинкаҳои навъи аскарӣ, пойафзоли гирдшакл ё пошнааш чоркунҷа пӯшидани зан аз он дарак медиҳанд, ки ин бону ба худ эътимод дорад ва иззатталаб аст. Хонумҳое, ки чунин пойафзолро дӯст медоранд, дарундор, худпараст ва хӯрдагир мешаванд. Хислати хубашон меҳнатдӯстии ин тоифаи занҳост.
Шиппак ва платформа
Бурди бонувоне, ки шиппак ва попӯшии платформа доштаро меписанданд, дар он аст, ки бо роҳи гузашт намудан бо ҳама забон ёфта метавонанд. Фармонфармоӣ карданро дӯст медоранд, вале чунон моҳирона дигаронро кор мефармоянд, ки шахси амри занро иҷро мекарда худаш фармонбардор шуданашро нафаҳмида мемонад. Занҳои шиппакпӯш корчаллон буда, ҳамеша дар маркази диққати атрофиён қарор доранд.
Балеткаҳо
Вақте ки зан бо балетка намудор мешавад, дар дили мардон хоҳиши муҳофизат кардани ин бону пайдо мешавад. Хонумҳое, ки ин намуди пойафзолро дӯст медоранд, табиатан хайрхоҳ буда, кӯдакон ва ҳайвонотро дӯст медоранд, вале дари дилашон барои бегонаҳо пӯшида аст.
Туфлии қаиқмонанд (лодочки)
Бонувоне, ки туфлияшон шакли қаиқро мемонад, ҳардамхаёл ва бевафоянд. Ин тоифаи занҳо қалби нозук дошта, бисёр дилсӯзу ғамхор мешаванд. Ба рақсу суруд ва расмкашӣ таваҷҷуҳи хос доранд. Туфлии қаиқмонанд аз он дарак медиҳад, ки соҳибаш орзуи муҳаббати беназирро дар дил мепарварад ва умре шоҳзодаи хаёлиашро меҷӯяд.
Пойафзоли пошнобаланд
Пойафзоли пошнааш борику баландро хонумҳое мепӯшанд, ки ба зиндагӣ нигоҳи бемисл доранд. Мехоҳанд ба дигарон ҳукмфармоӣ кунанд, вале инро нишон намедиҳанд. Ин тоифаи бонувон бо одоби ҳамида ва дурандешиашон аз дигар ҳамҷинсонашон фарқ мекунанд. Андаке инҷиқ, вале дилкашу дидадароянд. Зуд ба дили одамон роҳ меёбанд. Шиори эшон дар зиндагӣ чунин аст: «Аз тамоми имкониятҳо танҳо беҳтаринашро интихоб бояд кард!».
Пойафзоли мокасина
Бонувоне, ки ҳамеша попӯшии мокасинаро мепӯшанд, маъшуқаи хуб мешаванд. Хоксоранд, аз уҳдаи рафъ намудани мушкили печидатарин ҳам ба хубӣ мебароянд. Ҳамеша худро ба даст гирифта тавонистан ва ақидаронии таҳлилиашон боиси дар тамоми масъалаҳо интихоби дуруст кардани ин бонувон мегардад.
Пойафзоли пушташ кушода
Ин тоифаи бонувон тартибот ва назоратро дӯст медоранд. Қобилиятҳои хуби корӣ доранд ва хеле дақиқкоранд. Онҳоро ба риққат овардан бисёр душвор аст. Занҳое, ки чунин пойафзолро дӯст медоранд, танҳо ҳангоми болидаруҳӣ бо мардон гаппаронӣ мекунанд. Дӯсти беҳтарин буда, ҳамеша омодаанд масъулияти дигаронро бар дӯши худ бигиранд.
Мӯзаи баланд
Ба назар ин тоифаи бонувон хеле диловар менамоянд, вале дар асл шармгину беҷуръат ва дарундор ҳастанд. Бо чунин мӯза ин хонум диққати дигаронро ҷалб карда, камбудиҳои худро пинҳон кардан мехоҳад.
Ниммӯза
Ин бону ояндаи худро фикр намекунад ва гузаштаро низ ба зудӣ фаромӯш месозад. Осмон ба сарашон чаппагардон шавад ҳам, милаи занҳои ниммӯза мепӯшида хам намехӯрад ва барои ҳал кадани муаммоҳои зиндагиашон талош намеварзанд. Тамоми мушкилие, ки ба сари ин тоифаи занҳо меояд, бояд худ ба худ рафъ шавад. Дунёро об барад ҳам, хонумҳои ниммӯза пӯшида бо табъи болида мегарданд ва гӯё дар толори сирк бошанд, ҳамеша табассум мекунанд.
Пойафзоли миёнапошна
Дӯстдорони чунин навъи пойафзол танқидро бо душворӣ қабул мекунанд, вале ба кори дигарон бинӣ халониданро дӯст медоранд. Корчаллон ва мағруранд. Ҳамеша пулҳояшонро барои рӯзи мабодо ҷамъ мекунад.
Пойафзоли мардона
Туфли мард пошна надошта бошад (шояд мокасин бошад) – дар назди шумо нафари хушҳоле истодааст, ки аз зиндагӣ ҳаловат бурдан мехоҳад. Мардоне, ки нӯги пойафзолашон чоркунҷа аст, худпарасту якрав буда, дар назди худ мақсадҳои бузург мегузоранд ва як умр барои амалӣ намудани нақшаҳояшон талош меварзанд. Нӯги попӯшии мард дароз бошад, донед, ки ташнаи ҳокимият ва эҳтироми атрофиён аст.
Кроссовкӣ
Ин пойафзоли дӯстдоштаи мардоне аст, ки тасаввуроти бой доранд. Марде, ки кроссовкиро меписандад, ба ҳама гуна вазъият ба зудӣ мутобиқ мегардад. Аксари ошиқони ин намуди пойафзол сабукфикр буда, ҷою мавқеи худро дар зиндагӣ ёфта наметавонанд.
Пойафзоли баланди платформааш ғафс
Нафаре, ки чунин пойафзолро дӯст медорад, озодидӯст буда, худро нишон додан мехоҳад. Марде, ки ҳамеша бо чунин пойафзол мегардад, дар қаъри дил маъюсу руҳафтода аст ва ягона роҳи дилхуширо дар шиносоӣ бо бонувон мебинад.
Пойафзоли классикии сиёҳ
Пойафзоли классикии сиёҳро марде интихоб мекунад, ки аз иброз намудани нуқтаи назари худ намеҳаросад. Ошиқони чунин пойафзол меҳнатдӯстӣ ва осудаҳолиро қадр мекунанд ва дар байни бонувон харидорони зиёд доранд.
Ба диққати бонувон
- Агар пойафзоли мард бетартиб бошад, ин маънои онро дорад, ки нисбати зан низ фориғболӣ зоҳир мекунад.
- Ҳар қадаре пойафзол наву озода бошад, ҳамон андоза феълу хӯи соҳибаш дилкаш аст.
- Пойафзоли нафароне ҷилло медиҳад, ки дар зиндагӣ хеле муваффақанд.
Манбаъ: Сомонаи Тоҷикистон таймс
Нет комментариев