Дар ҷаҳон ҷойҳои зиёде мавҷуд аст, ки дар он табиат зебоии худро ба инсон нишон медиҳад, аммо чунин ҷойи зебову афсонаовари Ҳафткӯл, ки дар пояҳои кӯҳҳои барф, дар атрофи ҷангалҳо, дар зери кӯҳҳои бисёр хушнамо ҷойгир аст, дар дигар кунҷи дунё дидан имконпазир аст.
Дар кӯҳҳои Фан, то 30 кӯл бо оби тоза, ки дар кӯҳҳои баландошёна ҷойгиранд, дида мешавад . Дар байни он кӯлҳо кӯлҳои Маргузорӣ, ё бо истилоҳи дигар, Ҳафткӯл мебошад, ки аз дигар кӯлҳо бо рангҳои афсонавиаш фарк мекунад. Ин кӯлро баъзан ҳатто яке аз ҳафт мӯъҷизаи ҷаҳон номида меноманд.Кӯли пасттарин дар баландии 1598 метр аз сатҳи баҳр, дуюмаш — дар 1701 м, ва ғайра ташкил медиҳад. Ва ҳар як кӯл аз кӯли дигарбоз ҳам зеботару баландтар ва душвордастрас аст. Охирин кӯл қариб дар масофаи зиёда аз 2400 м ҷойгир аст. Сокинони маҳаллӣ мегӯянд, ки ба он рафта расад, хушбахт мешавад. Заминҳои Маргузор, махсусан кӯли Мижгон, бо ранги ғайриоддонаи обаш зебо аст. Обҳои минералӣ ранги кабудро дар ин кӯл раҳо мекунанд. Вақте, ки кӯли Мижгон ба дараҷаи оромии кӯл бармегардад, рангҳои зебои об аз сиёҳ ба кабуду гӯлас иваз мешавад.
Ривояте ҳаст, ки дар заминҳои Маргузор як оҳангар зиндагӣ мекард ва ӯ 7 духтари зебо дошт. Як рӯз ҳокими маҳаллӣ духтари хурдтарини оҳангарро дида, ба ӯ ошик шуд. Падари духтар розӣ буд, ки духтари худро ба ҳамон ҳокими маҳаллӣ ба занӣ дихад, аммо духтараш намехост, ки ба ӯ шавҳар кунад. Номи он духтари зебо Мижгон буд ва ӯ ба ҳокими маҳаллӣ чунин шарт монд:” Агар ҳокими маҳаллӣ ба ман қасри афсонавию тиллое бунёд кунад, баъд ман бо ӯ издивоҷ мекунам”. Мижгон боварӣ дошт, ки ӯ наметавонад ин амрашро иҷро кунад, аммо ҳокими маҳаллӣ чуное, ки Мижгонро аз таҳти дил дӯст медошт, як мӯъҷизае офарид ва дар давоми 40 рӯз қасрро сохт. Мижгон дид, ки шарти ӯ иҷро шуд, дар рӯзи тӯяш худро бо либоси арӯсӣ худро аз боми қаср партофт. Дар маконе, ки ӯ афтод, кӯли Мижгон пайдо шуд, ва боқимондаҳои кӯлҳо аз ашкҳои хоҳаронаш пайдо шуданд. Геологҳои прагматикӣ зуҳуроти ин кӯлҳоро бо сабаби заминҷунбӣ фаҳмонданд. Яке аз ҳафт кӯлҳо Ҳушёрӣ номида мешавад. Он аз сабаби мавҷуд будани морҳои заҳрнок дар атрофи он номида мешавад. Дигар кӯл ин кӯли Ҳазорчашма («ҳазорҳо чашмҳо») аз ҳисоби ба вучуд омадани чашмаҳо ва кӯлҳои хурд, дарёҳо Ҳисор ва Дарахти Сурх низ ба он дохил мешаванд. Дар атрофи кӯл дарахтхои тӯс мерӯянд ва ба фикри сокинони маҳаллӣ тухмии ин дарахтҳо дар ин ҷойҳо паррандагон шинонидаанд.
Нет комментариев