Ҳамаи мо албатта шакар истеъмол намудаем ва баъзеҳо ҳатто аз якчанд намуди он истифода бурдаанд. То ҳол одамон дар бораи ин маҳсулоти аҷиб кам маълумот доранд. Дар ин ҷо мо дар бораи далелҳои аҷиб оид ба шакар нақл мекунем.
1.Инак, аввалан бояд гуфт, ки шакар маҳсулоти универсалӣ мебошад.Зеро дар тамоми ҷаҳон одамон аз шакар истифода бурда, маҳсулоти гуногуни хӯрока мепазанд. Ин маҳсулотест, ки кайҳо боз аз ҷониби инсоният истеъмол мегардад. Шакарро барои он маҳсулоти универсалӣ меноманд, ки онро натанҳо ба дохили чой ва ширинӣ, инчунин ба дохили хуриш ва хӯрокҳои сабуки гуногун, ҳатто дар хӯроки якум ва дуюм низ аз шакар истифода мебаранд.
- Гуфтори даҳшатоваре, ки шакарро марги сафед мегӯянд, мо ҳанӯз дар айёми бачагиамон шунидаем. Падару модарон барои тарсонидани фарзандони ширинипарасти худ аз ин гуфтори боло истифода мебаранд, то ки кӯдаконашон аз ҳад зиёд ширинӣ нахӯранд. Барои онҳо, ки ба марги сафед будани шакар шубҳа доранд, бояд қайд намуд, ки ин ҳақиқат аст: шакар қодир аст, ки аз организми инсон моддаҳои ғизодиҳандаро бароварда партояд. Яке аз ҳамин гуна моддаҳои манфиатовар ин калтсий мебошад, ки барои организм хело зарур аст. Аз сабаби ин гуна хусусият доштани булурҳои сафеди шакар устухонҳо зарар меёбанд ва варамидани милку пӯсидани дандон ба вуҷуд омаданаш мумкин аст. Ин хусусияти манфии шакар метавонад варамкунӣ, аз кормонии мушакҳо ва касалиҳои хунро ба вуҷуд оварад.
- Ба намудиҳои гуногуни аз ҳама экзотикии шакар қанди суманак, ки аз хӯша ҳосил, дохил мешавад. Аз ин намуди ҳосил кардани шакар ва ба даст овардани он аллакай ҳазорсолаҳо боз ҷопониҳо истифода мебаранд. Ин намуди шакар барои илова кардан ба хӯроки кӯдакон ва тайёр кардани ширмола хело мувофиқ иебошад. Дар мамлакати Чин кандис омода мекунанд, ки он дар се намуди гул вомехӯрад: гули ранги сурх, сафед ва гулҳои ранги тира дошта мавҷуд мебошад. Истеҳсол кардани кандис хело мушкил буда, вақти зиёдро металабад. Барои ин аввал дар давоми 10 рӯз шираи гулро меҷӯшонанд ва баъдан дар об бо оҳак шуста, хушк мекунанд. Дар натиҷа ғурӯшаҳое ҳосил мешаванд, ки дар об дер ҳал мешаванд. Аҳолии ҷанубу шарқи Осиё бошанд, шакарро бештар аз шарбати нахли шакарӣ тайёр мекунанд, ки хело тамъи хуш дошта, одатан дар шакли чоркунҷа халтача карда мешавад. Манбаи асосии шакари оддӣ ин найшакар ва ё лаблабуи қанд мебошад. Ҳанӯз аз замони аз ҷониби Колумб кушода шудани Амрико ҳангомаи ҳақиқие ба вуҷуд омадааст, ки бо ҷудо кардани растании найшакар ва бадастории худи шакар вобаста буд. Муддати дуру дароз ин маҳсулоти ширин танҳо ба одамони сарватманд дастрас буду халос, зеро растании найшакарро дар заминҳои Амрико парвариш мекарданд. Танҳо баъди якчандсолаҳо пас шакарро тариқи киштиҳои оббӣ аз Амрико ба Аврупо меовардагӣ шуданд. Бо гузашти вақт шакари лаблабу, ки мисли шакари найшакар ширин набуд, арзон шуд. Зеро растании лаблабу дар иқлими нисбатан номувофиқ ҳам мерӯид.
Нет комментариев