Ҳанӯз аз давраҳои қадим соат дар ҳаёти одамон мавқеи муҳим дошт. Мардум ҳамеша ба он нигоҳ карда, рӯзи кории худро ба нақша мегирифтад ва кӯшиш мекарданд, ки як лаҳза вақти худро зоеъ нагузаронида бошанд. Зеро беҳуда нагуфтаанд: «Вақт ин сарчашмаи музаффариятҳост.»

Дар утоқи кории мо низ соат мавқеи назаррас дорад. Аз саҳарии барвақт ҳар нафаре, ки вориди коргоҳ мешавад, ҳатман ба соат назар меафканад. Ин рафтор ба фикрам ба тамоми кормандони соҳаҳои мухталифи ҳаёт хос аст, зеро барои дар пешаи интихобкардаи худ муваффақ шудан  масъулиятро ҳис намудан зарур аст. Одами бомасъулият бошад, ҳамеша вақти худро ба ҳисоб мегирад. Аз ин рӯ ҳама ҳамкорони мо низ дар радио ба соат мунтазам нигоҳ мекунанд.

Дар рафти кори  мо ҳамкорон агар барои ба саволҳои ҳамдигар ҷавоб додан вақт ёфта натавонем ҳам лекин ҳамеша ба соат нигоҳ мекунем, то ки аз вақти барномаҳои сабтӣ ва ба пахши барномаҳои мустақим баромадан бехабар намонем. Дар ин ҷо кор аз рӯйи дақиқаҳои ақрабаки соат пешбарӣ карда мешавад. Бинобар ин ҳамон рӯзе, ки соат дар утоқи кориамон аз кор боз монад, ин монанди он аст, ки гӯё мо низ дасту пои худро гум карда бошем. Ана ҳамин гуна мавқеи бисёр муҳим дорад соат дар утоқи кориамон, дар радио. Дар ҳаёти Шумо низ соат мавқеи асосӣ дорад?

Оё шумо низ мувофиқи ҳаракати ақрабакҳои соат, рӯзи кории худро ба нақша мегиред?