Шоири халқии Тоҷикистон, дорандаи Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯабдулло Рӯдакӣ қаламкаши тавони тоҷик Муҳаммад Ғоиб китоби тозанашри худ «Достони Пешво»-ро ба Муассисаи давлатии Китобхонаи оммавии вилояти Хатлон ба номи Шамсиддин Шоҳин туҳфа намуд.
Мавриди зикр аст, ки мушовир ва муҳаррири китоби «Достони Пешво» публисист ва сиёсатмадори шинохта Асадулло Раҳмон ва донишманди маъруф академик Каромутулло Олим буда, он аз ҳаёт ва фаъолияти Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон — кафили сулҳу субот дар ҷомеа ва фазои софу беғубори кишвари мо, ваҳдату баҳамоии мардуми тоҷик ва рушду нумӯи сарзамини мо ҳикоят мекунад.
Китоби «Достони Пешво» ба оммаи васеи хонандагон барои мутолиа тавсия дода мешавад.
Дар зер порае аз достони мазкур пешкаши хонандагон гардонида мешавад.
Шоири халқии Тоҷикистон
ДОСТОНИ ПЕШВО
Пеш аз ин ҳам тахти шуҳрат доштӣ аз ҷуръатат,
Ёфтӣ аз пушти ҷуръат тахту тоҷи шуҳратат.
Пеш ҳам будӣ чу мижгон рўзу шаб пеши назар,
Пешво будӣ замони ҳифзи кишвар аз хатар.
Пеш аз ин ҳам пешво будӣ ту дар дунёи нанг,
Рўди ақлат кард хомўш оташи сўзони ҷанг.
Рафтаанд аз ҷангали ҳастӣ ҳама гургу паланг,
Дур шуд аз чашми баҳри зиндагихоҳон наҳанг.
Нест осон рў ба рўи қотилон ҳарфе задан
Бе ҳарос аз маргхоҳ умеди ҳастӣ доштан.
Нест осон дар замини гашта аз хунҳо закоб
Бо умеди хўша гаштан, дони мақсад коштан.
Борҳо пеш аз ҳама рафтӣ ба ҷойи маргбор,
Дил пур аз меҳри ватандорӣ, ба сар фикри диёр.
Буд мақсудат, ки бинӣ сурх рўйи хуниҷигар.
Пешҳарфи ҷумла ҳам будӣ ту дар садҳо асар.
Кӣ равад пеши гаравгонгир, пеши тупу тир?
Кӣ занад худро ба он ҷое, кигирандаш асир?
Дар чунин раҳ ҷон ҷудо дар ларза ояд, тан ҷудо,
Як муҳофиз доштӣ, зўр аз ҳама- буд он Худо.
Борҳо биншаста бар тайёраҳои пур зи бор
Нахлҳои нодир овардӣ зи ҳар мулку диёр.
Сабзтар, хушрўйтар то хоки аҷдодӣ шавад,
Ҳар қадам ободу ҳар ҷо маскани шодӣ шавад.
Борҳо рафтӣ ба назди мардуми раҳинтизор
Дар ҳамон рўзони нохуби ҳаво бо чархбол.
Бо забон гарчи намегуфтанд бадхоҳон зи шарм,
Лек мегуфтанд дар дил: Офарин, нонат ҳалол.
Беғубории дилатро карда ҳис оинаҳо
Ҷо туро доданд дар кохи бузурги синаҳо.
Ҳар куҷо, ки лашкари меҳри туро медидаанд
Мекашиданд оҳи ҳасарат даста-даста кинаҳо,
Достони ҷони ширин канданат беохир аст,
Ин хулоса, ин баҳои додаи ҳар нозир аст.
Пеш аз ин ҳам гашта будӣ дар забони хосу ом,
Достони эътирофу маснавии эҳтиром.
Лек арзи меҳри раҷбарҳои ҳизбу ҳар вакил,
Достон буданд, ҳар ҳарфаш сиришки чашму дил.
Баъд аз он андешаҳои бурди шахсӣ гум шуданд,
Худпарастон ҳам пас аз он гуфтаҳо мардум шуданд.
Манфиатҳои Ватан, Миллат ҳама ҷоро гирифт,
Ҷавфурўшон низ чашми меҳр бар гандум шуданд…
Манбаъ: АМИТ «Ховар»
Нет комментариев