Ҳанӯз 4 000 сол пеш дар Мисри қадим тарбуз чун ғизою даво маълум буд. Он яке аз муфидтарин зироатҳои полезӣ ба шумор рафта, миқдори қанд дар таркибаш камтар аст. Фруктозаи таркиби тарбуз ба осонӣ дар организм ҷаббида мешавад.
Солҳои охир тарбузро яке аз воситаҳои беҳтарин барои тозакунии ҷисм аз хилтҳои гуногун мешуморанд. Тарбуз аз магний бой аст.Норасоии магний дар организм боиси баланд шудани фишори хун мегардад. Магний дар якҷоягӣ бо калсий фаъолияти системаи дилу рагҳоро мӯътадил нигоҳ медорад.
Ҳамчунин магний асабониятро таскин дода, ба кас оромӣ мебахшад. Дар 100грамм тарбуз 224 миллиграмм магний мавҷуд аст. Аз ин рӯ агар касс дар як рӯз 150 грамм тарбуз истеъмол намояд, ҷисми ӯ бо меъёри шабонарӯзии ин элементи зарурӣ таъмин мегардад.
Тарбузро воситаи беҳтарини пешоброн ва давои дарди гурда мешуморанд. Дар он моддаҳои нитрогендор, витаминҳои В1, В2, С кислотаҳои фолиёвӣ, каротин, ки давои беморони қанд маҳсуб меёбад мавҷуд аст.Тарбузро зимни табобати артрит, фаромӯшхотирӣ ва камхунӣ истифода мебаранд. Тӯлонӣ истеъмол кардани тарбуз илтиҳоби меъдаро даво мебахшад.
Донаи тарбуз аз равған (25-30%) бой аст. Хосияти пешобронии тарбуз ба беморони гирифтори гипертония, бемориҳои гурдаву роҳи пешоб фоидаи зиёд дорад.
Табибон дар як ҳафта ду рӯз «парҳези тарбузӣ» карданро тавсия медиҳанд. Дар ин рӯзҳо ғайри тарбуз чизе хӯрдан лозим нест, танҳо каме нон истеъмол кардан иҷозат дода мешавад.
Гирифторони диабети қанд бояд дигар маҳсулоти карбогидратдорро кам намуда, бештар тарбуз истеъмол намоянд. Барои беморони зардпарвин низ беҳтарин ғизои парҳезӣ тарбуз ба шумор меравад.
Тарбуз пӯсти рӯйро тароват бахшида, донаи доғи кунҷитакро меравонад. Барои ин донаи тарбузро кӯфта, аз он марҳам тайёр мекунанд. Донаи тарбузро хушк намуда ,зимистону баҳор барои табобати гурда ҳамчун давои беҳтарин истеъмол кардан мумкин аст. Аз ин рӯ донаи тарбузро напартоед.
Шодмон Ашӯров
Нет комментариев