Ба наздикӣ фурсати он фаро мерасад, ки мо барои истироҳат ба хонаҳои берунишаҳриамон сафар кунем. Лекин ин ҷо масъалае ҳаст, ки хангоми дар хона набуданамон мо чӣ тавр бояд маҳсулоти хӯроквориамонро тару тоза нигоҳ дорем, зеро дар гармӣ онҳо зуд хушк мешаванд. Оиди ҳалли ин масъала якчанд тавсияҳо дорем.
Маҳсулоти гӯштиро чӣ тавр метавон бидуни яхдон нигоҳ дошт?
Барои гӯшти дудкардашударо то дергоҳ нигоҳ доштан онро ба коғази ғафс сахт печонида, ба лингаи катонӣ андозед ва онро дар ҷои шамолрас гузоред.
Барои бе яхдон нигох доштани ин гуна маҳсулоти зуд вайроншаванда онро пора пора реза карда, ба қабатхояш хокаи хардал пошед ва ба варақ печонида, дар ҷои сояафкан гузоред.
Маҳсулоти гӯштиро боз бо тарзҳои дигар то дергоҳ нигаҳ доштан мумкин аст. Гӯштро каме тар оби намакдори ҷӯшидаистода нигоҳ доред. Мсалан, гӯшти чорвои ҷавонро давоми 1 дақиқа ва гӯшти чорвои пирро давоми 3 дақиқа дар ин хел об нигоҳ доред.
Роҳи дигари бидуни яхдон тару тоза нигоҳ доштани гӯшт дар давоми якчанд рӯзи тафсон ин бо оби лимони резакардашуда пок карда гузоштани гӯшт дар ҷои хаворас мебошад.
Боз як роҳи нигоҳ доштани гӯшт бидуни яхдон дар ҳавои гарм ин ба газна ва қаҳзаки (крапива) намаккардашуда ва ё сиркокардашуда печонида мондани он мебошад.
Чӣ тавр моҳиро бидуни яхдон тару тозар нигоҳ дошт?
Моҳии тару тозаро нагз тоза кардан лозим аст, вале онро дар об нашуста, бояд бо матоъ тоза пок кардан даркор. Сипас моҳиро аз дохил ва берунаш намаки хокаи қаламфури сиёҳ омехтакардашударо пошида, онро ба дока печонида, ба ҷои шамолрас гузоштан лозим аст.
Таҷриба нишон медиҳад, ки моҳии бо ин тарз коркардшударо бидуни яхдон дар давоми се рӯз нигоҳ доштан мумкин аст.
Гӯшти моҳиро ба зарфи оби ниҳоят хунукдошта андохта, онро ба оташ гузоред. Вакте ки оби он меҷӯшад, гӯшти моҳиро гирифта, ба ҷои хунук гузоред, давоми 7рӯз таркиби он вайрон намешавад.
Тухм, равған, шир ва панирро чӣ тавр бе яхдон нигоҳ доштан мумкин аст?
Агар ба болои тухм сафедии тухмро молида, ба варақ печонида, ба сабад гузошта, дар ҳавои кушод гузоред, таркибаш вайрон намешавад. Инчунин Шумо метавонед тухмро ба матоъи бо сирко таракардашуда печонида монед ва ҳангоми хушк шудани матоъ онро бо об тар карда истед.
Барои 10 рӯз дар шакли аввалааш нигоҳ доштани равған онро ба пӯсти махсус коркардшудаи хайвон, ки онро «пергамент» менамонад, печонед ва ба дохили зарфи оби хунуки намаккардашуда гузоред. Оби хунуки зарфро бошад давоми як рӯз як ё ду маротиба иваз намоед. Дар ин ҳол таркиби авған то 10 рӯз вайрон намешавад.
Барои дар ҳавои гарм бе яхдон нигоҳ доштани шир онро ҷӯшонида, хунук карда, ба зарфи шишагӣ резед ва онро ба дохили сатили оби хунукдошта гузоред, ки об то нисфаш расад. Сипас ҳатман зарфро бо дока пӯшонед, ки кунҷу канори он дар дохили об тар шуда истода бошад. Оби хунуки дохили сатилро ҳар рӯз иваз намоед.
Дар ҳавои тафсон сирро бидуни яхдон танҳо дар таҳхона ё дар дохили қудуқ нигоҳ доштан мумкин аст. Албатта панирро бояд чунон дар дохили об гузоред, ки об рӯи онро напӯшонад.
Умедворем, ки ин маслиҳатҳои оддию муфиди мо оид ба чӣ тавр нигох доштани маҳсулоти хӯрокворӣ бидуни яхдон ба Шумо ҳангоми сафари дуру дарози истироҳатӣ дар табиат кӯмак мерасонанд.
Зарнигори Рустам.
Нет комментариев