Ҳодисаи нодир, вале ҳақиқӣ. Дар таваллудхонаи рақами 1-уми шаҳри Кишинёви Ҷумҳурии Молдова тифлаке ба дунё омад, ки бо баробари чашм кушодан ба сухангӯӣ пардохтааст. На суханҳои бе мафҳуми подарҳаво, балки калимаҳои буррову мантиқдор. Падару модар низ дар қатори табибон дар шигифтанд. Онҳо писари худро Степан ном гузоштанд.
Дар мусоҳиба бо рӯзномаи «Жизнь» момодояи таваллудхона Мария Папова мегӯяд: «Ман дар ҳайратам, тифли навзод чӣ тавр ба гап даромад! Ба гӯшҳои худам боварам намеомад. Вай пай дар пай такрор мекард — «папа-папа». Ман аз соли 1986 инҷониб кор мекунам, вале то ҳол ингуна навзодро надида будам».
Ин ҳолати ғайриоддиро акнун ҳамаи духтурон ва олимони дунё таҳқиқ карданианд.
Дар рӯзи дуюми пас аз тавлид, вақте модар ба тифлаш «ана ҳозир падарат меояд» гуфт, тифлак бо саволи «Падар кист?» модарро аз ин ҳам зиёдтар ҳайратзада кард.
Бояд зикр кард, ки модари Степан Лиза ва падараш Родион ҳангоми дар батни модар будани тифл ҳамеша бо вай сӯҳбат мекарданд ва ҳатто барои Степани ҳанӯз ба дунё наомада китоби шеъру афсонаҳоро мехонданд.
Шумо дар ин бора чӣ фикр доред?
Манбаъ: https://tajikistantimes.tj/
Нет комментариев