Ҳифзи растаниҳои нодир ва қиматбаҳо асосан ба ҷамъоварӣ кардани онҳо дар ҳадди меъёрӣ вобастагӣ дорад. Аз ин рӯ, мо бояд барои аз меъёр зиёд ҷамъовар карданӣ растаниҳои нодир ва қиматбаҳо роҳ надиҳем. Чунон ки маълум аст, одам бо ду усул ба табиат, аз ҷумла, ба растаниҳо таъсир мерасонад: бевосита ва бавосита (мустақим ва ғайримустақим). Дар натиҷаи чунин таъсир бисёр намуди растаниҳо миқдоран кам шуда, рӯ ба таназзул меоваранд, баъзе намудҳо хатари аз байн рафтанро низ доранд. Чунин намудҳоро ба “Китоби Сурх” дохил карда, дар мавзеъҳои ҳифзшаванда (мамнӯъгоҳҳо, парваришгоҳҳо, боғҳои миллӣ, ботаникӣ) парвариш намуда, дар асоси қонун ҳифз мекунанд.
Растаниҳои нодирро дар мавзеъҳои ҳифзшаванда кишт ва баъзан дар шароити табиӣ аз нав барқарор мекунанд. Дохил кардани намудҳо ба “Китоби Сурх” аломати мақдори камшавӣ ё ҷой доштани хатари аз байн рафтани растаниҳо мебошад. ”Китоби Сурх” ҳуҷҷати муҳимтарини давлатӣ буда, дар он вазъи ҳозираи навиштаҷоти намудҳои нодир, сабабҳои таназзул, роҳҳои асосии ҳифз ва барқарорсозии онҳо муайян мегардад.
Нет комментариев