Имрӯз дар бораи ҳунари рассомӣ сухан хоҳем гуфт.
РАССОМӢ, НАҚҚОШӢ ё худ НАҚШОФАРӢ – санъати бадеӣ мебошад. Зимни ҳунарҳои бадеии мардуми касбӣ маънои нақшкашӣ дар рӯи матоъ ва аз рӯи он кашидадӯзӣ (гулдӯзӣ) карданро пайдо кардааст. Яъне, наққошӣ – як навъи санъати ороиши амалии халқӣ аст, ки бо қалам кашида шуда, бо сӯзан ва ресмонҳои гуногун рӯи матоъ зебу ороиш дода мешавад.
Наққошӣ — нақшакашӣ, ҳунари офаридани нақш, маҳсули эҷодии санъаткорони халқӣ ва касбӣ, яке аз навъҳои қадими санъати ороиши амалӣ мебошад. Ёдгориҳои меъморӣ ва бозёфтҳои бостоншиносии Осиёи Марказӣ шаҳодат медиҳанд, ки наққошӣ дар ин ҷо аз замонҳои қадим ривоҷ ёфтааст.
Инкишофи ҳунарҳои меъморӣ, кулолӣ, мисгарӣ, заргарӣ, қолинбофӣ, гулдузӣ ва ғайра ба тараққиёти наққошӣ низ мусоидат кардаанд.
Намунаҳои нодири нақшу нигоре, ки дар натиҷаи ҳафриёт аз Тирмиз, Бухоро, Самарқанд, Панҷакенти қадим, Хулбук ва дигар шаҳрҳо ёфт шудаанд, аз маданияти гузаштагони мо гувоҳӣ медиҳанд.
Ҳамзамон дар олами кӯдакон чизҳои ранга воситаи диққатҷалбкунанда ва шавқовар мебошад. Бештари кӯдакон соатҳо ба расмкашӣ машғул мешаванд, модарон низ барои ба кори худ машғул шудан, ба дасти фарзандонашон қаламҳои ранга медиҳанд то бо он овора шаванд.
Хулоса, санъати мусаввирӣ ин маликаи санъатҳост.
Яке аз чунин ҳунармандони бомаҳорат, бахусус рассомони боистеъдоди тоҷик Дилбархон Раҳматова мебошанд.
Медиапортали «Тироз»
Нет комментариев